Body, mind & soul

Ons lichaam is een geheel aan onderling verweven en met elkaar samenwerkende systemen waar je niet zomaar op een knopje kunt drukken zonder dat het gevolgen heeft ergens anders. Elk deel van ons lijf is onderdeel van een groter geheel. Maar zonder mind en soul -geest en ziel- is ons lichaam slechts een omhulsel, leeg - zonder bezieling. In spirituele termen: ons lichaam is ons aarde-voertuig. Als je niet goed chauffeert zoals hij is ontworpen en ingesteld, dan gaat ie sputteren... Zo geeft ons lichaam ook signalen als we afwijken van ons pad of onze geest een eigen leven lijkt te leiden zonder samenwerking met lichaam en ziel.

De lotusbloem staat voor het overwinnen van moeilijkheden en het ontwaken van bewustzijn. Ze groeit uit de modderige, troebele water omhoog tot boven het oppervlak waar ze tot bloei komt. 

Als we geboren worden zijn we puur, precies zoals we bedoeld zijn om te gaan leven. We zijn licht, staan in een rechte lijn tussen universum en aarde en ons lichaam is het huis waarin onze ziel woont. Ons lichaam staat recht in zijn verticale as en heeft nog de ‘oorspronkelijke software’ van onze ziel. Als we ons huis goed bewonen en schoon en opgeruimd houden, dan is er veel meer ruimte voor onze ziel om zijn missie te kunnen uitvoeren, om heel te zijn. Voor je lichaam betekent dit, dat je mag luisteren naar de signalen die het geeft. Dat is minder gemakkelijk als het klinkt. Al na de geboorte worden we beïnvloed door alles wat er om ons heen gebeurt. Alles wat we in ons leven ervaren slaan we op in ons huis in de vorm van energie en informatie. Vaak gaat dat gepaard met steeds minder onze binnenkant aan de buitenkant laten zien en met lichamelijke klachten. 

We stappen uit de spotlight, onze verticale as en onze software wordt met verschillende updates aangepast, verwijderd van de oorspronkelijke. Vaak gebeurt dat onopgemerkt, velen van ons zijn zich weinig bewust van ons lijf, totdat het klachten geeft. Vaak nemen we het op sleeptouw, geleid door onze geest en onze wil. Zelden op basis van onze ziel die ons influistert. 

Niet durven vertrouwen op mijn lijf en intuïtie heeft me van mezelf ‘vervreemd’

Je leert je aan te passen aan wat de omgeving van je vraagt. Vanuit afhankelijkheid voor zorg, voor het voorkomen van afwijzing en voor het mogen ontvangen van liefde. Ik heb veel signalen genegeerd. Ik raakte er gedurende mijn leven gewend aan om moe te zijn en me daar niks van aan te trekken. Op mijn 27e negeerde ik de ziekte van Pfeiffer en maakte zo'n 60 tot 70 werkuren per week als management-consultant. Tijdens mijn zwangerschappen en na de geboorte van mijn kinderen vond ik het een zegen te mogen slapen, maar ging daarna gewoon weer door. Op mijn werk verbeet ik dan mijn vermoeidheid. Zelfs in mijn herstelperiode na chemokuren kreeg ik het voor elkaar roofbouw te plegen terwijl mijn lijf en geest vochten met lichamelijke vermoeidheid en signalen van PTSS door de behandelingen. Ik negeerde continu de signalen die mijn lichaam gaf, omdat ik vond dat ik me niet moest aanstellen en moest kunnen wat anderen ook konden. Al die pogingen waren erop gericht om erbij te horen, me aan te passen en niet afgewezen te worden. Mijn lichaam sleepte ik mee. Een continu blijven aanpassen leidt tot een grote en blijvende afhankelijkheid van een ander en het steeds meer van jezelf vervreemd raken. 

Ondertussen weet ik wel beter, door schade en schande wijs geworden. Al lukt het nog niet altijd naar die wijsheid te handelen. Het verkrijgen van inzicht is mooi, maar vaak onvoldoende om in actie te komen. Je bent immers gewend geraakt aan ingesleten patronen en dat is nou eenmaal vertrouwder en gemakkelijker om te doen. Ook al veroorzaakt het pijn, teleurstelling en verdriet. Je lijf heeft software die nog geënt is op de oude situatie. Vaak 'wist' ik dat er iets ging gebeuren of dat ik anders had moeten handelen voor mijn eigen welzijn, maar ik deed het niet. Mijn 'slimme onbewuste' werd vaak overschreeuwd door al die luide stemmen die in jaren bij me waren komen wonen. Het is me de afgelopen jaren steeds duidelijker geworden hoe mijn intuïtie klinkt, welk signaal ik mag oppikken en het geeft me steeds meer zelfvertrouwen om me daarnaar uit te spreken en ernaar te handelen. Stap voor stap, zodat mijn handelen een nieuwe instelling wordt op basis van verkregen inzichten. 

Ik deel op deze pagina verschillende persoonlijke verhalen daarover; over het omgaan met situaties die me stevig hebben beproefd. Wat mijn lijf en mijn intuïtie me vertelden en hoe ik handelde. Het is immers vaak niet de situatie die je het gevoel geeft geen controle te hebben over de situatie, het zit in de wijze waarop je ernaar kijkt en ermee omgaat. Zo'n vijftien jaren na behandelingen tegen kanker besef ik pas hoe krachtig mijn intuïtie, mijn weerbaarheid en veerkracht zijn geweest en hoe ik daarmee zelfs een licht was voor anderen. Wat doe je als er nog maar een doel is: gezond worden? Zonder lichaam is er namelijk niks voor je ziel om in te wonen...

In je kracht staan

Waarom zou ik mijn verhalen delen die in het verleden liggen en gaan over de weg van ziekte naar gezondheid. Niemand is toch geïnteresseerd in ellende? En hoeveel boeken zijn er al niet van 'survivors' van kanker die je doen geloven dat er supermannen en supervrouwen zijn. Ik help je meteen uit je droom: ze bestaan niet. Nu niet en in de toekomst niet. Wie wel bestaan zijn mensen die een weg vinden om met hun omstandigheden om te gaan, niet bij de pakken neerzetten en doorgaan. Vaak niet vanuit een vrijwillige keuze, maar omdat ze gedwongen worden als ze tenminste willen blijven leven. Dat zijn geen helden en ook geen survivors, maar mensen die hun kracht vinden, eigenaarschap tonen en hun eigen leiderschap weer terug vinden. Vaak komt de echte bewustwording pas achteraf, hoe dat precies heeft gewerkt. En dat is voor mij niet anders... In 2009 moest ik zien om te gaan met een K-diagnose en een traject instappen waar ik doodsbang voor was. Lang heb ik mijn weg gezien als een overlevingsweg, maar als er met een heldere blik naar terugkijk, dan zie ik hoe ik daar in mijn kracht stond. Dat kon ik toen niet zien... 

Lees meer »

De uitdaging

Dit verhaal is het verhaal van mijn uitdaging die ik al voorvoelde toen ik een een puber was. Ergens wist ik al heel lang dat er iets moeilijks op mij lag te wachten. Het werd een K-diagnose na mijn veertigste verjaardag en een weg met zware chemobehandelingen, ziekenhuisopname en isolatie. 

Lees meer »

Omwegen om ergens te komen

Ik zou geneigd zijn te zeggen dat ik moeite heb om mensen te vertrouwen, maar dat is niet zo. Ik heb mezelf afgeleerd om vertrouwen te hebben in mijn eigen intuïtie en zocht het te vaak buiten mezelf. Zoals ik dat vroeger had geleerd. Van nature reageerde ik al als kind op de kern van de mensen om mij heen. Keer op keer kreeg ik het deksel op de neus, dat wat ik voelde en ervaarde, niet hetzelfde was hoe mensen zich gedroegen. Het kwam niet bij me op, dat mensen hun binnenkant vaak verbergen en verdedigen en ik voelde me vaak naïef en afgewezen als ze anders reageerden dan ik verwachtte. Ik besloot als kind dat het dan vast aan mij zou liggen en paste me aan.

Lees meer »

Mijn bob de bouwers

Een van mijn meest bijzondere verhalen over het de relatie tussen lichaam en geest is het verhaal van mijn 'beenmergmannetjes', mijn Bob de bouwers. Het gaat over mijn meditatie om mijn lijf aan te zetten de witte bloedcellen te laten stijgen, terwijl dat medisch gezien niet voor de hand lag. Het was geen kunstje zoals in ‘the Secret’, maar een groot vraagteken dat ik voelde toen de arts me vertelde, dat dat medisch niet mogelijk was. Een diep gevoel van binnen dat het niet klopte en wel mogelijk was. 

Lees meer »