Waarom ga je niet naar buiten?
Een verhaal over hooikoorts en de impact die dat heeft gehad op mijn jeugd. Ik kom het namelijk tot op de dag van vandaag nog tegen...
Over Mir
Luister terwijl je leest.... Alice in Wonderland - Drink me!
Ik ben Miriam -door vrienden vaak Mir genoemd- geboren en opgegroeid in Zuid-Limburg, een dichterlijk, on-Nederlands stukje Nederland. Door het werk van mijn vader heb ik in meerdere dorpen en in de stad Maastricht gewoond en op verschillende scholen gezeten totdat ik ging bedrijfseconomie ging studeren in Maastricht. Ik ben niet echt een cijfermens zoals een accountant, maar veel meer een organisatiemens. Als je mijn cv zou bekijken, dan zie je dat ook terug in functienamen die vooral te maken hebben met adviseurschap en het zijn van een spin-in-het-web binnen een organisatie. Ik genoot ervan om mensen zich op hun plek te laten voelen en tot hun recht te laten komen in balans met de bedoeling van de organisatie. Het was mijn werk dat ik jarenlang heb gedaan. Werk dat ik ook in mijn rol heb volgehouden die gebruikelijk is in onze maatschappij. Veel uren maken, continue planning, harde deadlines totdat ik letterlijk tot stilstand kwam omdat mijn lichaam genoeg had van het achter mij aan lopen.
Ik ontdekte na die periode van stilstand en weer gezond worden eclectische energetische natuurgeneeskunde. Een hele andere ingang naar het leven vanuit het immateriële, het energetische. De ‘reguliere’ geneeswijze zoals die al eeuwen wordt doorgegeven van generatie op generatie in verschillende culturen, maar die we 'alternatief' zijn gaan noemen. Het leerde me beter luisteren naar mijn lichaam en naar mijn stemmetje, mijn intuïtie, maar nog niet echt uit volle overtuiging om het te durven omarmen.Natuurgeneeskunde bleef daarom iets van een hobby, naast het 'echte' leven.
Beide sporen kwamen bij elkaar toen mijn beide kinderen naar Agora-onderwijs gingen tijdens hun middelbareschooltijd. Een onderwijsvorm waar relationeel autonoom leren centraal staat en waar authenticiteit en verbinding een belangrijke rol spelen in je ontwikkeling. Ik ging erover schrijven en werd 'de bloggende ouder' van de eerste Agora-school in Nederland, Wings Agora Roermond. Aangestoken met het schrijversvirus begon ik ook te schrijven tijdens de coronapandemie wat ik er allemaal van vond en het lukte om opiniestukken geplaatst te krijgen in landelijke kranten. Ook leerde ik tijdens de coronaperiode mijn eigen kern weer beter kennen, de Mir die ik vroeger was. Al op school was ik een dromer en een kind met een grote verbeeldingskracht, als Alice in Wonderland. Die Alice heb ik weer teruggevonden. Alice brengt me terug bij dat wat ik belangrijk vind in mijn leven en dat is kort samengevat 'dagelijkse verwondering' in je eigen leefomgeving, 'Rundumhause'. Zo komen de materialistische, fysieke samenleving en mijn spirituele kijk op het leven weer samen.
Ik laat je graag kennismaken met Mir... laat je verwonderen door de verhalen!
Wie is Mir?
Ik was een dromer, zowel thuis als op school. Ik had weinig nodig om weg te dromen en 'ergens anders' te zijn. Het dromen vulde in wat ik in de echte wereld miste. Op papier liet ik prinsen en prinsessen tot leven komen. Ik zat vaak te tekenen en te kleuren. In de klas was ik altijd bezig met doodlen terwijl ik tegelijkertijd aandachtig naar de juf luisterde.
Hoe doet Sinterklaas dat?
Als klein kind begreep ik maar niet hoe Sinterklaas door een schoorsteen kon komen met paard en al. Ook nog eens met een zak vol cadeautjes en een Piet erbij. Ik pijnigde mijn hersenen hoe het dan moest bij mensen zonder schoorsteen en wat als er een kachel stond? Het vreemde was dat mijn schoen altijd gevuld werd als ik hem zette, dus ergens moest er iets goed gaan.
Wat heb je nou getekend?
Als kind zuig je alles op wat er om je heen gebeurt en trek je vooral conclusies dat dingen die niet goed gaan wel aan jou zullen liggen. Eigenlijk is dat 'natuurlijk' gedrag, je bent nou eenmaal afhankelijk van de zorg van de mensen om je heen. In mijn herinnering zat een kleine gebeurtenis met een grote impact op mijn zelfvertrouwen. Ik had op de kleuterschool iets getekend dat de juf niet herkende ze zei het ook nog eens hardop! Ik schaamde me dood. Als volwassene keek ik erop terug als een 'pedagogisch onverantwoorde actie' van de juf. Totdat ik de tekening terugvond...
Zondagmorgen
Zo'n vijftien jaren geleden deed ik mee aan een schrijfcursus. Ik had veel geschreven tijdens een periode van ziekte en wilde me er meer in bekwamen. Ik zat tussen een aantal geweldige, ervaren schrijvers en vond me toen een echte beginneling. Een van de opdrachten was om over een mooie jeugdherinnering te schrijven. Voor mij werd dat de zondagmorgen. Een morgen met een vast ritueel waar ik de hele week naar kon uitkijken.
Zandbakvriendjes
Luister terwijl je leest... Zandbak - Maaike Ouboter