Alice in Wonderland - luister terwijl je leest...
Over Mir
Een kind met veel fantasie en verbeelding!
Als kind van vier had ik een klein hondje, een witte poedel. Niet een echte poedel, maar eentje in mijn verbeelding. Toen we een keer met de auto weg gingen vroeg ik nog aan mijn vader of hij wilde wachten tot mijn hondje ook in de auto zat. Een begripvolle blik van mijn vader met een grijns op zijn gezicht en een moeder die stiekem achter haar hand lachte... ik weet het nog.
Ik was weg van verhaaltjes en werd graag voorgelezen en droomde dan met eigen gemaakte beelden weg. In de klas was ik het dromerige kind, maar wat de juf vaak niet in de gaten had is dat ik zowel 'daar' in de klas als ook 'ergens anders' tegelijkertijd kon zijn. Ik was een 'droedelkind', mijn schriften stonden vol met kriebels en krabbels die ik maakte terwijl ik luisterde naar wat de juf vertelde. Als ik dat niet deed was ik veel sneller afgeleid en bovendien verveelde ik me.
Een andere favoriete bezigheid in de klas was het spelen met de beelden van de juf. Als ik me concentreerde, dan kon ik rondom de juf een waas zien, af en toe met kleuren, die groter en kleiner werd. Als ik mijn blik weer verruimde naar de klas, dan was het weer weg. Nu zouden we zeggen dat je iemands aura kan zien.
Ook vroeg ik mij vaak af hoe mensen zich voelden? Vaak zeiden ze iets anders dan ik zelf kon voelen en dat bracht me in verwarring. Waarom 'doet' iemand niet zoals hij 'is'? Als iemand ziek was, dan was mijn vraag binnenin mij altijd: Maar wat heeft degene dan zo ziek gemaakt? Ergens was er voor mij altijd die vraag: waar is de oorzaak?
Een aangepaste volwassene
Met het naar school gaan en ouder worden ging mijn aandacht weg van de verhalen, de verbeelding en hoorde ik die interne stem bijna niet meer. De focus verplaatste zich naar buiten toe en de verwachtingen van de omgeving; ouders, leerkrachten, werkgevers.
Ik koos voor een studie bedrijfseconomie en werkte binnen het bedrijfsleven en bij de overheid in adviesfuncties. Alle vaardigheden daarvoor had ik wel in huis. Ik kon ogenschijnlijk goed uit de voeten met de resultaatgerichte samenleving, maar het koste mij veel energie om mij continu aan te passen. Ook al was dat aanpassen een van de succesfactoren, het leverde steeds minder van 'mij' op.
Ook handelde ik vanuit mijn intuïtie omdat ik vaak antwoorden 'wist', 'voelde' of 'zag'. Hoe leg je 'weten', 'voelen' en 'zien' uit aan mensen om je heen? We zijn gewend om met elkaar te communiceren op basis van feiten en argumenten. Bovendien was mijn horizon veel verder vooruit dan waar anderen zich bevonden. Dat maakte het steeds moeilijker om mijzelf aan te passen.
Je kunt het spiritueel benaderen en het 'helder zien, helder weten, helder horen en helder voelen' noemen, maar wat ik zo ondertussen van mezelf ontdekt hebt valt het net zo goed onder de noemer 'veel- of hoogbegaafdheid'. Het is verre van hocus pocus, maar gebruik maken van andere bewustzijnsniveaus.
Mir schrijft
Uitsnede uit: Schrijvende vrouw met dienstbode, Johannes Vermeer -Dichter bij Vermeer - tentoonstelling Rijksmuseum 2023
De fysieke wereld en de wereld van de 'niet-materie' zijn twee werelden waartussen ik probeer te schakelen in het hier en nu en wat je zo ook terugvindt in mijn schrijven. Ik schrijf al zolang ik mij kan herinneren. Op de middelbare school waren mijn agenda's dubbel zo dik aan het einde van het schooljaar. Dat gold ook voor mijn dagboeken. Van de zomervakantie werd er altijd een vakantiejournaal gemaakt. Tijdens een periode van ziekte en herstel was schrijven een mogelijkheid om het bijzondere vast te leggen.
Schrijven is inmiddels een soort van 'noodzaak'. Er is altijd wel iets dat mijn aandacht opeist, mij doet verwonderen of mijn hersens pijnigt. Die werveling van gedachten moet ergens naartoe. Uiten in woorden waarmee ik de kluwen aan gedachtenspinsels uit elkaar haal en verweef tot een verhaal. Negeren van die wolk aan letters kan ik even, maar het moet er toch vaak een keertje uit.
In 2017 startte ik actief met schrijven voor Agora Roermond (onderdeel van Wings Roermond). Ik was nieuwsgierig en wilde betrokken zijn bij het nog nieuwe onderwijs. Als bloggende ouder deelde ik mijn nieuwsgierigheid, vragen en belevingen van het Agora-onderwijs op de website van Agora Roermond. Het doel ervan was delen van ervaringen en vragen, maar vooral ook herkenning onderling mogelijk maken van wat er met je gebeurt als je kind naar Agora onderwijs toe gaat. Van een eerste soort van ouderverslag ontwikkelde zich dat naar een steeds bredere kijk op Agora onderwijs en het creëren van deze eigen website.
zie ook: verenigingagoraonderwijs.nl
Coign of Vantage - Lawrence Alma-Tadema betekent letterlijk 'een gunstige positie om te observeren'
In 2020 ontstond er tijdens de corona pandemie een behoefte om te schrijven over wat er allemaal gebeurde om mij heen, in onze samenleving en wat ik daarvan vond. De wereld stond opeens stil en waarden en normen verschoven, polarisatie werd scherper en iedereen had een mening ergens over. Het raakte me vaak diep wat ik zag gebeuren en het schrijven was een manier van uiting geven aan dat gevoel. Nieuwsgierig of hier ook breder interesse voor zou zijn stuurde ik artikelen naar de opinie afdeling van landelijke media en binnen no time had ik twee publicaties in de Volkskrant! Het was een bijzonder gevoel om te ervaren, dat wat ik schreef een schaarse plek kreeg voor een breder publiek!
Onder Mirs universum vindt je mijn ontwikkeling en mijn weg terug naar verwondering. Onder Mirs thuis vind je mijn verhalen over mijn huis als thuis maar ook mijn lijf als 'huis voor mijn ziel'.