Deze blog is een van mijn laatste blogs voor het schrijven van het boek 'Help, ik word Agora-ouder!' Ik ben in de loop der jaren steeds meer de noodzaak gaan ervaren, dat de ouder - als ouderdeel van de driehoek kind - coach - ouder, een cruciale rol speelt om het Agora-onderwijs te laten slagen. Zowel voor het kind zelf, als voor het kunnen coachen van het kind door de coach als ook voor de community in het gezamenlijk bereiken van de bedoeling 'relationeel autonoom leren'.
Gedurende de jaren dat ik Agora ouder ben, ben ik steeds meer gaan schrijven over het Agora-ouderschap. Bij vele scholen ligt de focus op het Agoriaanse meesterschap en wordt de rol van de ouder vooral gezien als vertrouwen geven aan hun kind en aan ouderparticipatie. Toch wordt hier een essentiële succesfactor voor het slagen van Agora-onderwijs voor je kind gemist en dat is een ontschoolde ouder die Agora-ouder wordt!
Een Agoriaans coach ontstaat als een leerkracht met onderwijsbevoegdheid gaat werken bij een Agora-school. Er is nog geen opleiding waarin je kunt leren hoe je Agoriaans kunt coachen. Dat gebeurt in de praktijk. Dat betekent, dat een leerkracht tijd nodig heeft zich te ontdoen van alle conditioneringen uit het reguliere onderwijs die hij niet meer nodig heeft en zich eigen mag maken hoe hij de rol van Agora-coach het beste kan invullen. Dat vraagt zelfkennis en ruimte voor reflectie.
Kinderen die starten in het Agora onderwijs krijgen de tijd om te ontscholen. Ze mogen gaan ervaren, dat hen niet meer wordt opgelegd wat ze moeten leren, maar mogen kiezen. Alle stemmetjes die vertellen hoe het moet, mogen uit het hoofd zodat het eigen stemmetje binnenin kan laten horen wat het graag wil doen. Dat vraagt tijd om te ervaren wie je bent en wat je wil doen. Dat gaat eigenlijk de gehele schooltijd door.
Als kinderen anders gaan leren en als leerkrachten gaan coachen, dan verandert er automatisch ook iets voor de ouders. Hun rol moet mee veranderen om te begrijpen hoe Agora-onderwijs voor hun kind werkt en wat coaching inhoudt. Agora-ouderschap wordt nog nauwelijks erkend binnen de Agora-scholen, maar ook binnen de Vereniging Agora-onderwijs als een wezenlijke succesfactor voor de beleving van Agora-onderwijs. Zolang een ouder niet begrijpt wat er gebeurt met zijn kind is het moeilijk voor het kind om Agora-onderwijs te gaan ervaren. Het kind heeft immers ook thuis eenzelfde leeromgeving nodig als op school. De leus van agora is immers 'It takes a whole village to raise a child!' Zo’n leeromgeving moet voldoen aan een aantal factoren om Agoriaans te zijn. Bovendien kunnen ouders een remmende of zelfs tegenwerkende factor worden als ze niet open staan om hun rol aan te passen.
Een voorbeeld: Je kind start net met Agora-onderwijs en je weet eigenlijk niet zo goed wat het de hele dag doet op school. In je omgeving ervaar je dat andere kinderen die naar traditioneel onderwijs gaan hard bezig zijn met huiswerk en toewerken naar de proefwerkweek. Je hoort de verhalen van ouders en ondertussen lijkt het alsof je kind ‘niks’ doet. Je besluit dat het misschien wel verstandig is dat je kind toch elke dag al een uur leest omdat het anders misschien wel achterblijft met Nederlands. Of je zoekt online wiskundelessen op, zodat je kind zich al kan voorbereiden voor een examen – straks. Het mag nu misschien ridicuul lijken als je dit leest, maar het gebeurt. Het heeft veel te maken met hoe de samenleving nog leunt op de diploma’s en hoe wij als ouders daarin gehersenspoeld zijn. Dat levert ‘angst’ op verkeerde keuzes te maken die te maken hebben met slagen en falen.
Allereerst: je mag als Agora-ouder vragen hebben en onzeker zijn. Het is niet meer dan normaal dat je merkt dat wat vroeger werkte nu niet meer werkt. Sterker nog, het hoort erbij, het onzeker zijn. Je moet als ouder ook ontscholen en een nieuwe weg vinden in de wijze waarop je je kind het beste kunt ondersteunen. Wanneer je ruimte laat en wanneer je ondersteunt. Die lerende houding blijft nodig vanaf het eerste moment dat je kind naar een Agora-school toe gaat tot en met het moment dat je kind de school verlaat. Je volgt immers de (autonome) leerweg van je kind, je bepaalt hem niet.
Ga je toch toegeven aan je behoefte te bepalen en te beïnvloeden door huiswerk te bedenken of in gesprekken met de coach te overtuigen dat het toch anders moet? Vraag je dan af wat dat doet met je kind? Heeft het nog wel het gevoel dat het autonoom mag leren? Wat was ook alweer de bedoeling om voor Agora-onderwijs te kiezen? Geef je de coach ruimte om een vertrouwensrelatie met je kind op te bouwen en durf je je over te geven aan een andere aanpak? Als het antwoord nee, is, waarom dan niet?
Veel Agora-ouders doorlopen dezelfde ontscholingsfasen voordat ze begrijpen hoe Agora-werkt en hoe ze hun kind het beste kunnen ondersteunen. Ze stellen dezelfde vragen, ze zoeken dezelfde zekerheid. Ze kunnen in het zoeken naar die zekerheid het Agora-onderwijs voor hun kind belemmeren. Daarom is het zo belangrijk de noodzaak van het groeien in de Agora-ouderrol te erkennen. Dat begeleiden en ondersteunen leidt tot eigenaarschap en verantwoordelijkheid van Agora-ouders voor hun ouderrol. En daarmee versterken ze het succes van Agora! In de gouden driehoek en in de community!
De erkenning van het belang van ontscholen en het ontwikkelen van Agora-ouderschap, dat ligt bij de school. Het vraagt tijd en moeite steken in het ontscholen van ouders in de bewustwording dat daardoor het Agora-onderwijs vele malen effectiever wordt. Laissez-faire is geen optie, net als vrijblijvendheid niet werkt in de challenge aanpak. Alleen insteken vanuit ouderparticipatie is te mager en kan niet succesvol zijn, als ouders niet snappen hoe het Agora-onderwijs in praktijk werkt. Hoe kun je participeren als je niet weet hoe de kinderen zich op school gedragen en je niet je eigen authenticiteit uit kunt dragen? Het gaat niet meer om het ‘meerijden met het schoolreisje’, het gaat ook om het ontdekken van jouw bijdrage in de community en daar is ontwikkeling naar Agora-ouderschap een belangrijke basis voor.
Als Agora-scholen en de Vereniging voor Agora-onderwijs deze factor niet echt gaan erkennen en dat laten zien door er moeite in te steken, dan kan ik daar weinig aan doen. Ik pleit er al jaren voor en hoor ook positieve geluiden over dat waar ik voor pleit, maar ik vraag me af in hoeverre het ook echt helpt en er wat gebeurt? Alleen al de ontlasting van de coaches zou een reden zijn om aandacht te besteden aan het Agora-ouderschap. Ouder die het begrijpen hoeven een groot aantal vragen niet meer te stellen aan de Agora-coach, die eigenlijk dus ook de ouders mag coachen. Ik kan dan ook niet anders dan wensen, dat veel Agorascholen dezelfde bewustwording doormaken en beseffen, dat een ingewerkte Agora-ouder de effectiviteit van het Agora onderwijs vergroot, het werk van een coach kan verlichten en inhoud geeft aan de verbinding die elke school in haar community wil ervaren. Met alleen het aangeven dat vertrouwen nodig is en je mag participeren kom je er niet... Ontscholing van ouders MOET!
Reactie plaatsen
Reacties