In het afgelopen anderhalve jaar merk ik steeds meer dat mijn passie voor het Agora onderwijs, mijn eigen ontwikkeling en dat wat er om ons heen gebeurt met elkaar vervlochten zijn. De autonomie van het Agora onderwijs raakt aan mijn behoefte aan vrijheid en onafhankelijkheid, maar ook aan verbonden willen zijn. Mijn eigen ontwikkeltraject van de afgelopen jaren toont aan waar die behoefte vandaan komt en het is niet zo verwonderlijk, dat je daarvoor teruggaat naar je eigen opvoeding.
Laten we eerlijk zijn, wie heeft er niet een bepaalde mate van 'oud zeer'*. Er is steeds meer aandacht voor (intergenerationeel) trauma en hoe dit generaties lang kan doorwerken. In spirituele termen zouden we dat als 'karma' benoemen en medisch gezien komen we er steeds meer achter, dat het DNA echt geen statisch geheel is, maar zich kan 'ontwikkelen'. De term bewustwording is 'hot' maar wordt vaak nog benaderd vanuit het hoofd en gestuurd richting hart. Maar met hoofd en hart ben je er niet. Gelukkig is er steeds meer aandacht voor ons slimme lijf dat functioneert als een grote verzameling van herinneringen. In ons lichaam zitten onze complete strategieën opgeslagen hoe te handelen in welke situatie en onze gevoelens zijn daar de startmotor voor.
Bewust worden kun je dan ook eigenlijk niet alleen doen vanuit je hoofd en hart, je hebt je lijf erbij nodig. Je moet 'voelen' wat er bewust wil worden en daarbij kan dan je hoofd en je hart behulpzaam zijn in het ontdekken en het verkrijgen van inzichten. Inzichten die zonder dat lijf tot stand komen hebben vaak genoeg geen lang bestaansrecht, zoals het lijf 'in charge' is en onbewust alle patronen die het aangeleerd heeft gekregen kan blijven uitvoeren, eindeloos. Het vervolgens kunnen waarnemen zonder het te willen veranderen is pas de echte doorbraak om tot nieuwe patronen te kunnen komen... na het ontstaan van de leegte zonder de oude patronen. Het voelen van je lijf, het waarnemen en observeren zonder te veranderen is de sleutel die ook in 'The Invitation'** wordt toegepast.
En je hoeft dat niet alleen te doen. Wel is het belangrijk dat je een 'facilitair medewerker' voor jouw helingsproces zoekt die je de ruimte geeft om te verbinden. Het is de verbinding die ervoor zorgt dat iemand zich gezien en gehoord voelt en veilig genoeg om door de traumamuur heen te durven breken. Een geweldige balanceeract trouwens voor de hulpverlener zelf aangezien kwetsbaarheid en openheid en authentiek zijn ook het risico met zich meebrengen van overdracht en tegenoverdracht en het continu uit ongezonde symbiose blijven... Maar het is zo ontzettend waardevol om vanuit de menselijke basis van verbinding de ander te helpen zichzelf te helen. Het is de kwetsbaarheid die kracht geeft in de verbinding.
* Bram Bakker, 'Oud zeer, over vroeg wat nog pijn doet', 2022.
** Juno Burger, 'The Invitation', https://www.junoburger.com/product/the-invitation-boek/
Reactie plaatsen
Reacties