Op 6 november geldt het coronatoegangsbewijs. Gevaccineerd en/of getest heb je letterlijk toegang, zonder dat ben je op bepaalde plekken niet meer welkom. Waar de een vindt dat zijn vrijheid wordt beperkt door de coronapas zegt de ander dat ongevaccineerden zijn vrijheid inperken.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Maar... wat is vrijheid eigenlijk? Wat is beperking? En wie legt je dat nu eigenlijk op? De overheid of jezelf? Een filosofische verkenning uit eigen ervaring.
Het is toch eigenlijk vreemd dat we de betekenis van woorden verzamelen in onze Dikke van Dale en ze toch nog zo verschillend gevoeld en beleefd kunnen worden. Voor mij zijn woorden niks anders is dan een verzameling letters met een energetische lading, een boodschap. En welke energetische lading een woord heeft, dan ligt aan de geschiedenis van het gebruikte woord en je eigen belevingswereld waarin je het hebt leren kennen en ervaren. Dat maakt het ook zo moeilijk om goed te communiceren; Het is belangrijk ook die boodschap te begrijpen die achter en onder de woorden ligt.
Het woord beperking heeft in de geschiedenis een lading gekregen die energetisch iets met je doet, ook al ben je je daar niet van bewust. Denk aan het ‘onschuldige’ bloemenperkje, dat afgegrensd is en waar ook voor nog een bordje staat dat je er niet op mag lopen. In de letters die het woord vormen is een energie opgeslagen die je doet denken aan iets wat verboden is, wat niet mag.
Vrijheid is een woord dat uitdijt, naar buiten toe gaat. Het is zonder de ervaring van grenzen aanwezig zijn. De lichtheid ervan wordt bepaald door de waarde die het voor je heeft, hoe belangrijk je het woord ervaart, in welke context je het hebt meegemaakt. We verbinden het aan het ontsnappen aan het juk van de bezetter. We ervaren het als het weer weekend wordt en de dagelijkse deadlines even niet gelden.
Voor mij lijkt beperking op het dichtgaan van liftdeuren terwijl ik net naar buiten wil. Het veroorzaakt een gevoel van onmacht. Des te fanatieker je mij wil beperken, des te vastberadener zal ik een weg vinden om naar buiten te kunnen. Des te meer ik mij daar op focus, des te meer onmacht zal ik ervaren.
Bij het woord vrijheid ervaar ik veel ruimte; het is de tegenpool van beperkt worden, gevangen zitten. Er zit letterlijk lucht in, ruimte om te ademen en bewegen. Een onmetelijk palet aan mogelijkheden. Vrijheid is energierijk, licht en vrolijk en vooral ook ontembaar. Als je het niet gewend bent, dan kan het ook grenzeloos aanvoelen.
In een situatie waarin ik van buiten opgelegde beperkingen ervaar is er nog altijd de keuze om aan de binnenkant vrijheid te ervaren. Het is een keuze hoe je met de situatie omgaat als je de situatie zelf niet kunt veranderen. Zolang je in onmacht gevangen blijft en je afhankelijk voelt, verkramp je jezelf en is het onmogelijk om kracht en vrijheid te ervaren.
De kunst is on naar binnen te gaan maakt je bewust van wat je eigenlijk nodig hebt, wat belangrijk is en wie. Hoe je op de situatie reageert. Dat heb je in de hand. Met die wetenschap sta je krachtig, ook al gebeurt er van alles om je heen. In je kracht kun je namelijk je eigen creativiteit, je eigen schepping gebruiken om vrijheid te blijven ervaren.
De Yogiman stelt een man voor die in zichzelf gekeerd weent om al het leed in de wereld. Hij lijkt ongelukkig, maar hij is in z'n hart gelukkig en heeft vrede met zichzelf gevonden.
Met het ingaan van het coronatoegangsbewijs op 6 november zou eenieder van ons zich moeten afvragen hoe hij zijn belemmeringen en haar vrijheid ervaart? Als je je prettig voelt om de regels te volgen, je laten vaccineren, je coronatoegangsbewijs (elke dag) te halen en daarmee je leven te ervaren in vrijheid, dan is dat oké. Heb je er lak aan en wil je je dit niet laten opleggen, dan kies je ervoor om vanuit je binnenste je vrijheid te ervaren, ook als wordt je in de buitenwereld beperkt.