Er is al zoveel te doen over Joost... Joost Klein, droom groot! Wat is daar nog aan toe te voegen? Is het mijn soort muziek? Nee. Ben ik een doorgewinterde fan? Nee. Eurovisiesongfestivaljunkie? Ook niet.
Waarom zou ik me dan bezighouden met de EBU en een diskwalificatie als er aangifte is gedaan van bedreiging? Me bezig houden met een vreemde vogel waarvan bekend is dat hij buiten de lijntjes kleurt?
Omdat ik een paradijsvogel zie die vanuit zijn kwetsbaarheid kan verbinden en juist die wordt gecanceld alsof hij niet mag bestaan. En dat raakt me, in mijn hart.
Als je naar zijn Europapa kijkt en luistert dan raakt het je of het nou je muziekvoorkeur heeft of niet. Of je houdt van blauwe pakken met schoudervullingen en Europese vogels of niet. Je wordt geraakt door iets dat een medemens vanuit zijn hart heeft gecreëerd en wil uitdragen om met anderen te verbinden. Deze paradijsvogel heeft zijn eigen universele centrum van waaruit hij met anderen verbindt en dat doet op zijn manier. Niet doorsnee en misschien wel over het randje, zo goed ken ik hem niet en mediabeelden zijn nou ook niet alles. Hij heeft iets aandoenlijks. Iets echts. Iets puurs. Iets authentieks. Misschien wel over de top en misschien is Joost wel gaan geloven in zijn eigen goddelijkheid en gedraagt hij zich daardoor anders. Misschien is het wel vragen om aandacht zouden experts kunnen zeggen, maar toch... het is overdonderend en niet te miskennen wat hij doet.
En juist dat, dat wordt geraakt en als niet bestaand gelabeld door hem het optreden te ontzeggen op een locatie en tijdstip, dat hij anderen kan verbinden. Het meest verbindende lied van het hele festival met notabene Europa in de titel en hoofdrol. Dat is wat mij raakt aan het geheel en ook enorm verbaast. Het doen alsof hij niet bestaat, alsof hij er niet mag zijn door iets wat hij misschien wel of niet heeft gedaan. Joost Klein is een vrij iemand en veel mensen houden niet van vrije mensen. Ze zijn namelijk onvoorspelbaar en kunnen niet in een kooi gehouden worden met regels en procedures. Zijn gedrag liet al zien, dat Joost niet houdt van spelregels, hij gaf zelf al aan daar moeite mee te hebben. En is dat niet waar de EBU al veel last van had? Van niet te beïnvloeden gedrag?
Het zou zo moeten zijn, dat je onschuldig bent totdat het tegendeel is bewezen. Waarom niet zelf als EBU in overleg met AVRO-TROS en met Joost zelf een beslissing nemen in plaats van je te verschuilen achter een onderzoek dat wekenlang kan lopen. Dan ontloop je toch net je verantwoordelijkheid? Iemand die verbindend werkt cancellen is laf. En waar is die beschermende organisatie om Joost heen? De organisatie die wist waarmee ze in zee ging? En wie is nu het echte slachtoffer dat zich alleen gelaten voelt? Juist... Joost kan het weten. Fout jongen wat je hebt gedaan en nu doen we net alsof je niet meer bestaat. Over hertraumatiseren gesproken! Echt partij kiezen voor de mens Joost had gisteren moeten gebeuren.
Reactie plaatsen
Reacties