Ben je een heks?

Tijdens haar boekpresentatie over 'De heks van Limbricht' ontmoette ik Susan Smit op 23 maart 2022 in de bibliotheek in Weert waar ze vertelde over haar schrijfproces van het boek. Susan Smit was de eerste die zo duidelijk uitkwam voor haar ‘heks zijn’. Ze kreeg veel over haar heen in talkshows twintig jaar geleden maar is nog steeds beducht op het risico van bedreigingen over haar heks zijn. Vanuit het geloof worden mensen die zich naar buiten toe tonen als heksen nog steeds gezien als het kwaad en als afvallige gelovigen.

Het woord ‘heks’ is vooral vervuild door de heksenvervolgingen. Vele heksen zijn verdronken of verbrand. Het is ook niet echt behulpzaam dat heksen in sprookjes eruitzien als een lelijke vrouw met een wrat op haar neus in een zwarte jurk, met een punthoed en een kat op haar schouder. In 2021 noemde Geert Wilders Sigrid Kaag een heks op X. Ondanks dat er werd gereageerd dat dit echt niet kon is het beeld Sigrid Kaag blijven achtervolgen. Het benoemen van heksen als helpers van de duivel is van oudsher een manier om zelfstandige, onafhankelijke, krachtige vrouwen (en soms mannen) de mond te snoeren. De angst voor vrouwelijke macht en kracht heeft in het verleden geleid tot het uit elkaar drijven van vrouwengemeenschappen en heeft nog steeds impact op het vrouwencollectief in de zogenaamde brandstapelangst.

Landelijk wordt er hard gelobbyd om al die tot heks veroordeelde vrouwen (en enkele mannen) te zuiveren en weer in het licht te zetten. Ik was aanwezig bij het toneelspel 'De Heks van Almen' in augustus 2022 (een toneelspel dat nog steeds word opgevoerd). Ik zat onder het kippenvel toen ik kon ervaren hoe zuivering plaatsvond tijdens de voorstelling die naast het toneelspel een dieper werkende systemische opstelling was. Op 3 juni 2023 was er op verschillende plekken in Nederland een kranslegging ter herdenking van alle veroordeelde heksen. Ik vond het een magisch moment. Ik was erbij in Roermond waar ook de gemeente zelf vertegenwoordigd was via haar wethouder. De plek waar de kranslegging plaatsvond -vlak bij de echte heksenberg- was omringd door hoge bomen. Op het moment, dat de namen werden voorgelezen stak er een wind op die weer ging liggen toen de laatste naam was genoemd. Bizar, iedereen was er stil van. Via de stichting nationaal heksenmonument is er financiering gezocht en een locatie om een nationaal heksenmonument te plaatsen. Ik ben reuze trots dat in november 2024 is besloten dat monument te plaatsen in Roermond. Ik hoop van harte dat het een monument wordt dat niet de geschiedenis herhaalt - tijd 'bestaat' niet- maar recht doet aan zuivering en verlichting. 

Sinds die ene dag dat het woord heks hoorde heb ik me er dus wel in verdiept. Vandaag de dag is het wel bijzonder om je heks te noemen. Er zijn evenementen waar mensen zich als 'heks' kleden en er ook hun identiteit aan ontlenen. Op social media groeien de heksengroepen waar driftig informatie wordt uitgewisseld. Daarbij gaat het ook met regelmaat over rituelen en spreuken om hedendaagse problematiek te tackelen en te manifesteren. Ik vind er wat van... Wat mij betreft is hekserij niet lichtzinnig en geen andere versie van 'The Secret'. Bovendien is het werken met spreuken en rituelen zonder te weten wat je doet net als ‘glaasje draaien’ en geesten oproepen, gevaarlijk! Waar het om gaat is het kunnen omgaan met de universele wetten en de krachten van de natuur.

Veel heksen zoeken elkaar op in covens of vrouwencirkels. Ik heb het geprobeerd om me er 'thuis' te voelen, maar ik voel me vooral beperkt door een ervaren hiërarchie en regels die me te veel doen denken aan de regels van een religie en de hiërarchie binnen de Kerk. Ik ben liever solitair dan lid van een coven en hoewel ik graag gelijkgestemde vrouwen ontmoet is een vrouwencirkel tot nu toe ook nog niet echt mijn ding gebleken. 

Het antwoord op de vraag of ik een heks ben... Ik zou mezelf een heks kunnen noemen en mijn gehele levensstijl kunnen aanpassen aan de jaarwielen van de hekserij. Maar ik zou me ook een spiritueel coach, een healer, een lichtwerker kunnen noemen. Met mijn opleiding eclectische energetische natuurgeneeskunde zou ik me therapeut kunnen noemen. Maar het voelt niet als 'Mir'. Ik zie mezelf meer als een soort van Tinkerbell. Ik omring me graag met fijnstoffelijke energie en strooi graag met sterrenstof om lichtjes in anderen wakker te maken. Als een soort van maangodin of ziener werk ik het liefste met een pendel, een Ankh, een kosmische schijf of met kaartendecks. Bewegend in het energetisch veld hou ik van opstellingenwerk, van het onderzoeken van karma en het reizen door verleden, heden en toekomst om inzichten te verkrijgen. Voor mij werken kleur en geur als geleiders van energie en vanuit diverse opleiding(en) ben ik bekend ben met de werking van edelenen, essentiële oliën, symbolen, kruiden en planten. Ik gebruik frequentie, resonantie, visualisatie om me af stemmen op de wereld in en buiten mij. Ik word daardoor wakker in herinneringen maar reis net zo goed vooruit in de tijd. In die zin bevind ik mij continu in een tijdmachine die vele malen verder reikt dan de materiële wereld en de ratio. Dus... laten we het gewoon bij Mir houden in Mirs wereld!