Ben je een heks?

Nadat L mij die vraag stelde werd ik nieuwsgierig naar hekserij. Ik zocht op internet en kwam terecht bij die ene vrouw die het boek 'Heks' schreef, Susan Smit. Het boek heeft net een vernieuwde druk gekregen, maar werd al twintig jaar geleden geschreven. In het boek ‘De wijsheid van de heks’ verdiept Susan de hekserij door de universele wetten uit te leggen. Susan Smit raakt mij ‘tussen de regels’ door. Ze laat me magie voelen. Vooral haar boek over Entgen Luijten, ‘De heks van Limbricht’ heb ik verslonden.

Voor haar boekpresentatie over 'De heks van Limbricht' ontmoette ik Susan Smit in de bibliotheek in Weert waar ze vertelde over haar schrijfproces van het boek. Susan Smit was de eerste die zo duidelijk uitkwam voor haar ‘heks zijn’. Ze kreeg veel over haar heen in talkshows twintig jaar geleden maar is nog steeds beducht op het risico van bedreigingen over haar heks zijn. Vanuit het geloof worden mensen die zich naar buiten toe tonen als heksen nog steeds gezien als het kwaad en als afvallige gelovigen.

Het woord ‘heks’ is vooral vervuild door de heksenvervolgingen. Vele heksen zijn verdronken of verbrand. Het is ook niet echt behulpzaam dat heksen in sprookjes eruitzien als een lelijke vrouw met een wrat op haar neus in een zwarte jurk, met een punthoed en een kat op haar schouder. In 2021 noemde Geert Wilders Sigrid Kaag een heks op X. Ondanks dat er werd gereageerd dat dit echt niet kon is het beeld Sigrid Kaag blijven achtervolgen. Het benoemen van heksen als helpers van de duivel is van oudsher een manier om zelfstandige, onafhankelijke, krachtige vrouwen (en soms mannen) de mond te snoeren. De angst voor vrouwelijke macht en kracht heeft in het verleden geleid tot het uit elkaar drijven van vrouwengemeenschappen en heeft nog steeds impact op het vrouwencollectief in de zogenaamde brandstapelangst.

Landelijk wordt er hard gelobbyd om al die tot heks veroordeelde vrouwen (en enkele mannen) te zuiveren en weer in het licht te zetten. Ik was aanwezig bij het toneelspel 'De Heks van Almen', waar ik met kippenvel voelde hoe zuivering plaatsvond tijdens de voorstelling die naast het toneelspel een dieper werkende systemische opstelling was. Op 3 juni 2023 was er op verschillende plekken in Nederland een kranslegging ter herdenking van alle veroordeelde heksen. Ik vond het een magisch moment. Ik was erbij in Roermond waar ook de gemeente zelf vertegenwoordigd was via haar wethouder. De plek waar de kranslegging plaatsvond -vlak bij de echte heksenberg- was omringd door hoge bomen. Op het moment, dat de namen werden voorgelezen stak er een wind op die weer ging liggen toen de laatste naam was genoemd. Bizar, iedereen was er stil van.

Via de stichting nationaal heksenmonument wordt er financiering gezocht en een locatie om een nationaal heksenmonument te plaatsen. Ik zou reuzetrots zijn als dat lukt in Roermond. De gemeente maakt zich er in ieder geval hard voor. In het kader van 'karma' denk ik dat het hard nodig is om die zuivering en verlichting te brengen. Maar ik ervaar ook dat de machten en krachten die aan het werk zijn geweest nog steeds een grote schaduw over het woord werpen. Tegelijkertijd wordt er nog steeds smalend gesproken over al die vrouwen die zich heksen noemen.

Hoewel ik de hekserij erg interessant en inspirerend vind, ervaar ik er een gevoel van beperking van mijn vrijheid om gewoon mezelf te zijn, in de zin van ervaren hiërarchie en regels die me te veel doen denken aan de regels van een religie en ervaren hiërarchie binnen de Kerk. Als ik me dan heks zou noemen, dan ben ik eerder een solitaire heks dan een heks binnen een coven. Bovendien interpreteer ik graag de rituelen op mijn eigen manier.

Hekserij heeft de afgelopen jaren meer aandacht en meer aanhangers gekregen. Er zijn veel vrouwen (en mannen) bijgekomen die zich heks noemen. Je ziet het op social media hoeveel heksen er zoekende zijn hoe hekserij voor hen werkt aan de vragen die gesteld worden over rituelen en spreuken. Het risico ligt op de loer dat het een kunstje wordt en dat mensen dingen doen waarvan ze de kracht niet kennen. Wat mij betreft is hekserij niet lichtzinnig; werken met spreuken en rituelen zonder te weten wat je doet is net als ‘glaasje draaien’ en geesten oproepen. Het kleden als heks en het hebben van een altaar met verschillende kleuren kaarsen en maanrituelen is maar een uitingsvorm. Je werkt met rituelen en spreuken die gebaseerd zijn op de universele wetten en de krachten van de natuur. Daar moet je verstandig mee omgaan. Ik noem mij dan ook liever geen heks om mij te laten zien naar buiten toe. Noem mij maar gewoon ‘Mir’.

@lodewijkdekker #lodewijkdekker