Ik kan uitgebreide nieuwe blogs gaan schrijven, maar er komt geen nieuwe boodschap meer... ik sta nog volledig achter de Agoragedachte zoals in het begin. Mijn beide kinderen laten namelijk heel goed zien de afgelopen jaren hoe het Agora-onderwijs hen op weg helpt en traditionele onderwijs het tegenovergestelde doet.
Mijn beide kinderen zitten nu in het vervolgonderwijs met afwisselende ervaringen. Wat ik een positieve ontwikkeling vind is dat er meer hogescholen en universiteiten onderweg zijn hun studieweg anders vorm te geven, langs bijvoorbeeld het opbouwen van een portfolio in plaats van het afnemen van toetsen en dat is bemoedigend. Het is en blijft onzeker of het ook echt gaat werken, dat zal pas helder worden als er ook echt een nieuwe basis wordt gelegd door niet alleen gemotiveerde studenten, maar ook docenten en ondersteunende ouders...
Ik heb bij beide kinderen afgelopen jaren gezien hoe Agora werkt en hoe het traditionele onderwijs absoluut niet werk. Mijn oudste is een voorbeeld van Agora oplevert. Ze verzucht nog vaak genoeg dat ze liever haar huidige studie op een Agoriaanse manier zou willen doorlopen. Ze weet heel goed hoe ze het beste kan leren, wat haar bedoeling is van de studie die ze doet en ze is absoluut gemotiveerd om haar 'challenge' aan de universiteit af te ronden. Maar ik zie ook wat er ondertussen gebeurt... waar Agora kijkt naar het kind en het begeleidt en coacht, daar interesseert de universiteit zich eigenlijk helemaal niet voor haar studenten. Het is aanpassen, flexibel zijn, geduld hebben, omwegen maken. Zoiets als 'het doel heiligt de middelen', maar wat kost het? Het leidt tot het verder weg gaan van jezelf, delen van jezelf weer even in de koelkast zetten en met zelfreflectie en bijsturing toch moeten presteren binnen het 'falen-slagen' principe.
Ik zag het bij mijn jongste toen hij schakelde van Agoriaanse challenges naar het examentraject. Hoeveel motivatie en energie kost dat om je diploma te halen als de betekenis er niet van is? Hoe je elke keer opbokst tegen jezelf omdat je probeert de prestaties te laten zien die worden verlangd, maar geen invloed hebt op de wijze waarop je dat mag doen. Het ondermijnt verder zelfvertrouwen, zelfzekerheid en het vraagt enorm veel energie. Energie die gaat zitten in het aanpassen van jezelf. Je doet het voor niemand goed, ook niet voor jezelf. Na het eindelijk behaalde diploma zie ik de opluchting en het terugkomen van de energie. Nu hij gestart is met een vervolgopleiding waar er portfolio-gericht wordt gewerkt zie ik weer levenslust en veel motivatie voor de lessen die hij interessant vindt. Zonder enig mopperen zit hij zijn opdrachten te maken. Intrinsiek gemotiveerd om te laten zien wat hij kan, omdat hij die gelegenheid weer krijgt en hij doet wat hem uitdaagt.
Ik zal dus niet zeggen dat het voor je kinderen gemakkelijker is als ze Agora eenmaal kennen. Het examentraject is als eerste geen pretje als je eerst hebt mogen ervaren wat 'regie over eigen ontwikkeling' inhoudt in het werken met challenges. En het vervolgonderwijs, dat is nog te weinig klaar voor Agorianen. Maar... je kinderen leren bij Agora zichzelf goed genoeg kennen om de rest van hun leven weloverwogen keuzes te kunnen maken dicht bij zichzelf. Hun kracht, hun zwaktes en hun manier van leren. Hun persoonlijkheid als een unieke die er mag zijn... naast al die anderen leerlingen die uniek zijn. Het leidt tot eigenaarschap, verantwoordelijkheid nemen, zelfsturend leiderschap, weerbaarheid, eigenzinnigheid en burgerschap. Dat zijn woorden die passen bij een 'kwalificatie Agora'.
Als je dus als ouder nog zoekende bent en je twijfelt over Agora... Ik vind het nog steeds de beste investering die we hebben kunnen doen voor onze kinderen, met alle ups en downs. De kracht van Agora zit niet in het behalen van het diploma, maar in de challenges van de eerste jaren. Dat maakt de kinderen 'toekomstbestendig'. Twijfel niet als er een nieuwe Agora-school start, maar maak er juist gebruik van! Wat ik heb ervaren is dat je samen met elkaar alles wat nieuw en onzeker is samen doormaakt, maar met eenzelfde bedoeling die verbindt. Dat geldt voor kinderen, coaches en ouders. En dat vindt je dus vooral bij net gestarte scholen. Agora-scholen die al langer bestaan, daar blijft de kern aanwezig, maar daar komen andere uitdagingen die te maken hebben met schoolgrootte - financiering - en examenregels. Dus daar geldt het devies: neus er rond en voel of je ook dat aantreft, dat je denkt te vinden als je over Agora hebt gelezen. Als je mijn boek hebt, dan kun je daar je eigen-wijsheid uit halen. Want als Agora eenmaal tot in je tenen zit, dan gaat het er niet meer uit. Eens een Agoriaan, altijd een Agoriaan.
Leer er meer over in de blogs: 'Eens een Agoriaans kind, altijd een Agoriaans kind' en 'Vervolgonderwijs nog niet klaar voor Agorianen".
Reactie plaatsen
Reacties