Mirs verwondering

Marco Polo - Loreena McKennitt - luister terwijl je leest...

Ik kreeg de vraag voor mijn neus: 'Wie ben ik?' Zonder na te denken zei ik: "Alice in Wonderland!" Nou ben ik niet zo'n liefhebber van het kinderboek, maar zowel de animatiefilm van Disney als ook de verfilming waarin Johnny Depp de hoedenmaker speelt is wel een heleboel absurditeit aaneengeregen. Er gaan van allerlei speculaties rondom de schrijver Lewis Carroll -die eigenlijk een wiskundeleraar was die Charles Lutwidge Dodgson heette- maar de meeste literatuurdeskundigen gaan ervan uit dat de schrijver een zeer levendige fantasie had en zijn inspiratie vooral uit zijn omgeving haalde. Daar hou ik wel van! Van verbeelding en verwondering en ook niet altijd serieus moeten zijn. 

Dat doe ik in de dagelijkse praktijk veel te veel, alles serieus benaderen. Het leven in onze samenleving bestaat uit 'serieuze' zaken, crises, geruzie, branden, overstromingen en andere rampen. Jarenlang heb ik geen nieuws gevolgd, niet via de krant en niet via televisie. Met de coronacrisis ben ik dat weer gaan doen. Het leven lijkt weer veel zwaarder geworden als je ziet wat er om je heen gebeurt waar je als individu zo weinig aan kunt doen. Ik heb me dan ook voorgenomen weer vaker gewoon in de 'rabbit hole' te stappen en me wat meer Alice in Wonderland te voelen. Verwonderd, open voor alles en maar gewoon startend vanuit 'onzin'... Wie weet welke wijsheid daarin zit?

Het ritme van de natuur als flow

Mijn lievelingsseizoen is de herfst. Ik kan enorm genieten van de nazomer die overgaat in het verkleuren van de bladeren. Het 'moeten' van hoogzomer is voorbij, alles uit je dag moeten halen. De warmte is niet meer zo scherp maar omarmt je als een warme deken. De schaduwen worden langer en het licht kleurt warm geel. Het lijkt alsof de aarde vol en rijp is van de zon en het water dat zij in de zomer heeft mogen absorberen. 

Het allermooiste komt als de bladeren van kleur veranderen. Geel, oranje, roodbruin tussen nog groene bladeren. Een kleurenpalet waar ik van kan 'eten'. Vooral het gele en oranjekleurige maken me vrolijk. Ik zeg vaak: "De natuur heeft zijn lichtjes aangezet". In onze tuin is er een bijzonder boompje dat elk seizoen zijn eigen kleur laat zien en van de herfst naar de winter komen er gele besjes aan. 

Ik kan me voorstellen dat mensen die in een klimaat rondom de evenaar wonen de seizoenen missen. Ondanks dat we het vaak genoeg hebben over het wisselvallige weer, hebben we elke keer iets om naar uit te kijken. Na de warmte van de zomer kunnen we genieten van de winter met zijn knusheid en het binnen gezellig maken. Meestal vergeet ik dan ook dat ik zo'n koude voeten kan hebben, maar dat terzijde... Na de winter is het aanlokkelijk te denken aan je zomergarderobe en het weer op het terras kunnen zitten in de zon. Op je blote voeten lopen, de vogels horen fluiten.

De astrologie en de hekserij geven je aanwijzingen de natuur te volgen met de maandstanden, de seizoenen, de stand van de sterren. Ook als je er maar even aan 'tipt' herken je de logica die ook onze voorouders al volgden. De oogstfeesten, het feest van het licht, de groeimaanden. Het leven wordt gemakkelijker te volgen als je het ritme van de natuur volgt.

 

Tijd steken in de schoonheid van voeding 

Een van mijn tics is mijn servies. Ik heb veel servies en het belangrijkste ervan zijn de verschillende kleuren en motieven. Er staat geen wedgwood in mijn kast, maar een bonte verzameling van allerlei. Servies van mijn oma en mijn ouders, servies uit de kringloopwinkel en nieuw gekocht servies. Het past niet allemaal in mijn keuken, dus zit een hele verzameling in lades van de woonkamerkasten. Elk seizoen wissel ik het servies van de lades naar de keuken en kies daarbij de kleuren van het seizoen.

Er is niks uitnodigender dat een eenvoudige maaltijd opdienen op een mooi bord! Een mooie gedekte tafel met bijpassende kleur glazen. In mijn keukenkast staat dan ook alles op kleur, tot frustratie van mijn medebewoners die ik vraag om het ook op kleur vanuit de vaatwasser terug in de kast te zetten.

Ik ben geen culinair wonder en kook graag gemakkelijk. Als je met liefde kookt smaakt alles! Het leidt tot een hele tevreden gevoel als ik de juiste ingrediënten in huis heb en me voorbereid op het maken van een maaltijd, hoe eenvoudig ook! Daarbij hoort idealiter ook een van te voren bedacht weekmenu met een boodschappenlijstje en een volle koelkast. Ik neem de 'stress' van de houdbaarheidsdatum dan voor lief.

Als ik zo' mijn voeding benader, tijd neem voor boodschappen en het maken van een maaltijd en zorg besteed aan het opdienen ervan, dan is dat voor mij altijd een momentje van dagelijkse verwondering en tevredenheid.

 

De dagelijkse rituelen als mindset

Je voedt je niet alleen met voedsel, maar ook met energie. Er is niks fijner, dan de dag te beginnen met een kop thee en een overpeinzing voor de rest van de dag. Hoe sta je op en wat gaat de dag je brengen. Het liefste doe ik een meditatie voordat ik opsta waarin ik mijn mindset kan neerzetten voor de rest van de dag en check ik mijn eigen energiestand voor die dag. En koud douchen of op zijn minst eventjes... Nou is een van mijn minder sterke kanten, dat ik me dat vaak allemaal voorneem, maar me maar korte tijd eraan kan houden. In die zin ben ik ook Alice in Wonderland... het moet niet saai worden! 

Zo is bewegen al jaren een thema dat ik een tijd volhoud om er dan weer mee te stoppen. Het hoeft allemaal niet zo extreem, het gaat gewoon om bewegen, maar ja... Als ik het combineer met functionele zaken in huis en het genieten van de natuur buiten voor mijn portie dagelijkse verwondering? 

 

Hekserige dingen en magie voor verwondering

Ik ben nieuwsgierig en misschien wel het meeste Alice als ik op zoek ben naar magische dingen. Ik vind ze in de hekserij maar nog meer in de universele wetten. Het werken met energie is iets wat ik dagelijks nodig heb. Om me even Alice te voelen, een heks of een elf. Maakt niet uit welke. Sinds ik me verdiept heb in de universele wetten, de heilige geometrie, het werken met licht en mijn heldere gaven is het leven weer veel interessanter geworden. Het is mijn 'rabbithole', mijn manier om te duiken in de niet dagelijkse dingen die zo hartstikke dagelijks zijn maar waar we vergeten zijn om aandacht aan te besteden.

#lodewijkdekker @lodewijkdekker

Mijn blogs over Magie:

Hoezo onverklaarbaar?

Helder zien, weten, horen en voelen zijn voor velen nog onverklaarbaar, magisch, mystiek of gewoon onzin. Dat komt omdat we geleerd hebben alleen ons cognitieve brein te vertrouwen en de rest hebben buitengesloten. Is dat terecht? Is die 'andere informatie' dan echt zo onverklaarbaar of komt dat doordat we ons perspectief zo vernauwd hebben, dan we het niet meer kunnen 'zien', 'weten', 'horen' en 'voelen'? Op zoek naar verklaringen die er wel degelijk zijn!

Lees meer »

Er is niks magisch aan magie

Magie wordt vaak gezien als toverij, het manipuleren van de werkelijkheid; Een techniek die je in staat stelt gebeurtenissen te beïnvloeden door wilskracht, bovenzintuiglijke krachten en rituelen. Het wordt beoefend door magiërs, mensen met een bepaalde status; heksen en tovenaars. Magiërs voeren magische handelingen uit en geloven in een 'andere wereld'. Magie heeft daarmee al aantrekkingskracht op zich. 

Lees meer »

Ben je een heks?

"Ben je een heks?" vroeg L. Met lichte gene antwoordde ik: "Tja... ik kan af en toe wel een bitch zijn." Hij begon te lachen en zei: "Dat is niet wat ik bedoel.. Ik bedoel: ben je 'echt' een heks?" Een heks? Met heks zijn bedoelde hij mijn helder weten en helder zien, iets wat ik automatisch gebruikte zonder me er bewust van te zijn. Ik schrok er wel van, dat woord 'heks' maar vond het wel grappig om alles wat vanuit mijn 'andere bewustzijn' gebeurde 'heks' te noemen. Het maakte me nieuwsgierig naar vrouwelijke kracht en magie. Bovendien was ik benieuwd naar de vrouwelijke lijn van mijn moeder. Welke vrouwen waren dat eigenlijk? 

Lees meer »