Ik las het artikel van Sonja de Graaf 'Maar het blijven toch je ouders!'1 op internet en realiseerde mij hoeveel er inmiddels bewust is en hoe ik op weg ben om uit oude conditioneringen te stappen om gewoon mezelf te kunnen zijn. Conditioneringen die gebaseerd zijn op overtuigingen. Overtuigingen die zijn ontstaan door gebeurtenissen waar je mee hebt leren omgaan tijdens je opvoeding. En hoeveel je je ook voorneemt zelf als ouder de dingen anders te doen als je ouders, het is nog maar de vraag of je daarmee ook dat doet wat je kinderen nodig hebt. Je kunt immers niet verder reiken dan waar je zelf staat!
Voor mijn gevoel kwam ik uit een perfect, harmonieus gezin met een lieve moeder en lieve vader en lief broertje. Het opvoeden kwam voornamelijk op mijn moeder neer, zoals dat gebruikelijk was in die tijd. Ik was een gevoelig kind en werd beschermd opgevoed. Lange tijd ben ik er ook vanuit gegaan dat dat nodig was en zijn er zodoende overtuigingen ingeslopen die me klein en afhankelijk hebben gehouden.
We zijn vaak verhuisd vanwege het beroep van mijn vader. Voor mij betekende dat, dat ik op drie kleuterscholen en twee lagere scholen heb gezeten in kleine dorpen. Saamhorigheid met de bijbehorende kleinburgerlijkheid. Het beroep van mijn vader die politieman was viel erg op, en daarmee werd er vaak door een vergrootglas naar mij gekeken. Net zoals de kinderen van de burgemeester, van het hoofd van de school en van de brandweerman. Ik moest me altijd extra bewijzen als brave dochter van de politieman en voelde me een buitenbeentje.
De opvoeding van mijn ouders gaf mij als leerschool dat je vooral moet proberen het goed te doen voor de ander om iets te mogen zijn en te betekenen. Binnen ons gezin moest er harmonie zijn, eensgezindheid. Het voordeel als je ouder wordt is dat je er overheen kunt kijken en ziet hoe de gezinsdynamiek werkte. Ik ben opgegroeid in een niet functioneel gezin, waarin narcistisch gedrag en het niet emotioneel beschikbaar zijn een rol speelden. Harmonie binnen ons gezin camoufleerde naar buiten het ontbreken van emotionele gezonde hechting. Dat de onveiligheid en het gevoel van beperking ook zaten in mijn opvoeding en mijn ouders zelf, daar stond ik niet bij stil. Hoe zou dat ook kunnen? Je bent van ze afhankelijk, je houdt van ze en je bent loyaal.
Ik weet dat mijn ouders gehandeld hebben vanuit hun beste intenties en hun kunnen, maar wat had ik graag eerder ontdekt, wat de impact van mijn opvoeding was op mijn gedrag. Aan de buitenkant paste ik me aan om maar niet uit de toon te vallen en daardoor afgewezen te worden. Dat is hoe je naar het leven gaat kijken. Je neemt je overlevingsmechanismen mee als je uit huis gaat, in je contacten met vrienden, op je werk. Erg lang heb ik gedacht dat dat gewoon allemaal aan mij lag; ik was nu eenmaal anders.
Ik ontmoette mijn partner; iemand die me nam zoals ik ben en dat nog steeds doet. Ik kan op hem bouwen, toen en nu nog steeds. Onze twee kinderen zijn de twee grootste cadeaus van mijn leven! Ik nam mij voor om vooral hen te zien. Ik was niet zo van 'hij lijkt op jou' of 'zij heeft jouw ogen'. Voor mij zijn mijn kinderen vanaf hun geboorte altijd hun eigen unieke zelf geweest. Wijze wezens, ook al was ik als ouder verantwoordelijk en zij van mij afhankelijk. Vanuit respect benaderen en vanuit gelijkheid vond ik vanzelfsprekend.
De vraag is natuurlijk of het ook allemaal zo heeft uitgewerkt en of ik alles ‘goed’ heb gedaan. Mijn eigen opvoeding heeft natuurlijk ook zijn uitwerking gehad op de wijze waarop ik mijn kinderen heb opgevoed. In hoeverre het ons gelukt is hen als unieke wezens op te voeden hoor ik wellicht als ze beiden een tijd op eigen benen staan en ontdekken wat er buiten de veilige haven van het gezin nog meer te koop is in de wereld. Ik hoop dat ze bij vragen dan altijd terug willen keren naar het nest, in een gezonde emotionele verbinding met elkaar!
1 Geïnspireerd en aangemoedigd door: https://sonjadegraaf.nl/blogs/maar-het-blijven-toch-je-ouders/
Benieuwd naar de gevolgen van narcisme? Lees: 'Voorbij het narcisme' van Mjon van Oers.
Er is ook enorm veel te lezen en te herkennen in de vele teksten op de website van Bindu: https://bindu.nl
@lodewijkdekker #lodewijkdekker
Reactie plaatsen
Reacties