Je hoort en leest ze vaker, verhalen over een tweelingziel. Ik vond ze altijd al zweverig. Ik hoorde eigenlijk in die verhalen vooral verliefdheid dat voor iets anders werd aangezien of opgehemeld. Een soort van spirituele bouquetreeks. Mijn overtuiging was, dat als je met je beide voeten op de grond staat, je dat niet overkomt.
Totdat ik iemand ontmoette waar ik niet kon verklaren waarom ik me zo thuis voelde komen. Iemand die ik net had leren kennen. Alsof je met onzichtbare draadjes aan elkaar verbonden bent. Als je geen nabijheid ervaart, dan voel je je maar half bestaan. Je hebt het gevoel elkaar niet voor niets te ontmoeten en dat je iets voor elkaar betekent maar niet precies weet wat?
Luister terwijl je leest 'What I really want to do' Janne Schra
Een aantal jaren geleden las ik een boek met mooie verhalen over onvoorwaardelijke liefde, liefde losgekoppeld van lust en sex, gender en de in onze maatschappij vastgelegde norm van monogame relaties. Het gaf een vredig en ergens herkenbaar gevoel de verhalen te lezen. Helaas weet ik de titel en de schrijver van het boek niet meer. Dat wat ik mij herinner is dat allesomvattende gevoel van liefde voor alles en iedereen. Vredigheid en rust.
Tijdens een sprookjesachtige markt rondom kasteel Limbricht ontmoette ik iemand die met kruiden fantastische kruidenmengsels maakte die op jou afgestemd waren. In dit contact merkte ik opnieuw dat allesomvattende gevoel van vredigheid en eenheid. Ik had het gevoel toen ik las over hekserij en dat van binnen herkende van de natuurreligies van vroeger. Het is me dus wel vaker overkomen, even dat gevoel van vredigheid en deel uit te maken van iets groters. Maar het kwam en ging weer, dat gevoel.
Ik had mensen wel eens horen vertellen over hun tweelingziel. In mijn hoofd probeerde ik de uitleg over een tweelingziel te begrijpen, gevoelsmatig kon ik er niks mee. Ik verklaarde het voor mezelf als stevig verliefd zijn op een ander en dat dan verkopen als iets spiritueels. Naar mijn idee lag de oplossing dan ook in het maken van een keuze voor wel of geen relatie. Zielsverwantschap, veel te zweverig. Ik hoorde dat de mensen die het meemaakten het alles overweldigend mooi en pijnlijk tegelijkertijd vonden. Ik reageerde dan ook vaak allergisch op de verhalen. Misschien was het wel weerstand of angst of zelfs een voorgevoel dat zoiets misschien mij zou overkomen.
Of het nu de wet van de aantrekkingskracht is geweest en of ik het mijn tweelingziel moet noemen weet ik nog steeds niet, maar ik kwam iemand tegen waar ik dat allesomvattend gevoel van eenheid en pijn als je gescheiden bent heb ervaren. Een magisch gevoel dat werkt als een magneet. Mijn hoofd heeft vanaf het begin geprobeerd het te verklaren, maar daar kwam niks zinnigs uit. Wat me bevreemdde is dat ik vanaf het moment dat ik hem ontmoette wist ik dat ik hem weer los zou moeten laten en daar de pijn al van kon voelen. Het voelt als een verlangen naar eenheid waar je alles voor zou willen doen en laten.
Elke keer als ik het fenomeen tweelingziel weer aan de kant legde omdat het me toch nergens mee verder hielp door het weer op. Via een artikel op Facebook, via internet, iemand die erover begon te praten. Alsof het een teken was dat ik het maar serieus moest nemen. Dat het de bedoeling was passend bij mijn wens om mijn eigen muurtjes af te breken.
Ik had een wens om verder te komen dan ik tot nu toe in mijn leven gekomen was met mijn ontwikkeling. Een onzichtbaar iets waarvan ik wist dat het er was, maar wat ik niet kon vastpakken. Ik ontmoette mijn tweelingziel zodat ik gespiegeld werd in mijn eigen oud zeer van vroeger, maar ook andersom. In de verbinding was het aantrekken en afstoten. Uiteindelijk werd het contact verbroken. Ik had de behoefte om vast te houden en hij had de behoefte om weg te lopen.
Alle trauma van vroeger als kind beleeft ik nu opnieuw als volwassene. Het gaf me de kans om te werken aan heelwording. Om naar mijzelf terug te keren, naar mijn binnenst. Hoewel het contact is verbroken vertelt mijn intuïtie me, dat het ook aan zijn kant niet voor niks is geweest dat hij mij heeft ontmoet. Of we nu elkaars tweelingziel zijn of niet.
#lodewijkdekker @lodewijkdekker
Reactie plaatsen
Reacties