Soms is het leven van een bloggende Agora-ouder moeilijk… En dan heb ik het niet over het uitleggen van de school waar je kind naartoe gaat. Ik heb het over de FLOW die een Agora-ouder kan ervaren en die ook ‘gestroomlijnd’ mag worden. Dat je zoveel ideeën in een keer hebt, dan het moeilijk wordt te kiezen.
Inspiratie en creativiteit kennen geen grenzen. We hoeven onze kinderen niet vreemd aan te kijken als ze niet goed weten wat ze moeten gaan doen. Soms denken we dat ze niks doen, of niet doorpakken. Maar… het kan ook net zo goed zijn dat ze gewoonweg niet kunnen kiezen?! Er is namelijk zo ontzettend veel leuks te kiezen. En maak dan maar eens de ‘juiste’ keuze!?
Afgelopen tijd ben ik door zoveel geïnspireerd, ik kan niet kiezen! Dus.. een blog over van alles!
Ik heb al een tijdje verschillende onderwerpen liggen voor een blog en ik kan niet kiezen waarover ik het wil hebben. Over de berichten in de media over Agora, over de eerste examens, over de community-avonden, of alles wat weer doorontwikkeld gaat worden bij Agora… pfff. Dus ik ga gewoon niet kiezen! En laat ik van alles de revue passeren wat mijn aandacht heeft getrokken met een vooruitblik voor het nieuwe schooljaar! Een iets langere blog als ‘zomervakantie-editie’.
O-oo- die media!
Laten we beginnen met de beelden en woorden in de media over Agora! Niet opgevallen? Foto’s of films in de media laten graag beelden zien van kinderen die ‘hangen’. De bank of stoel wordt niet gebruikt zoals ergonomisch ontworpen en arbotechnisch bedoeld, maar de kids op de foto zitten met de benen over de leuning, voeten op de bank, onderuitgezakt of zelfs ondersteboven. Met een telefoon of notebook ergens… De Agoriaanse hangjongere…
Wat roept zo'n beeld op bij iemand die niet bekend is met Agora? Het ligt toch voor de hand dat zo iemand denkt 'Die doet toch niks?' Onze conditionering is de keurig rechtop zittende leerling in het klaslokaal van de reguliere school die zijn ogen richt op de leerkracht voor de klas. We nemen aan dat als iemand zo netjes en stil rechtop zie deze leerling met zijn aandacht is bij wat de leerkracht vertelt. Of dat zo is, dat weten we niet? Wellicht is de Agoriaanse hangjongere meer met zijn hoofd bij dat wat hij wil leren dan de in de klas zittende leerling en dan ook nog eens ondersteboven op de bank!
De verwoording van het reguliere systeem is doorspekt met feitelijkheden over toetsen, niveaus, vakken, vaktermen. Agora wordt beschreven met woorden als geloven, idee, durven, proberen en 'ideale wereld'. Stukken tekst als ‘moet ze ineens huiswerk maken – deed ze vroeger nooit’, ‘saaie teksten en jaartallen’ en ‘de lakmoesproef’ vertellen mij als lezer weinig over Agora, maar veel over het reguliere systeem en hoe Agora daartegen afsteekt. Weinig informatief, meer suggestief! Waarom staat zoiets in een onderwijskatern over 'onderwijsvernieuwing'? Dit is geen berichtgeving over het innovatief onderwijs zelf maar het afzetten van onderwijsvernieuwing ten opzichte van iets wat ons zo heerlijk bekend voorkomt. Niet echt objectief en zelfs weinig echt nieuwsgierig. Niet Agoriaans dus...
Hoe anders is de blog geschreven in het Engels over Agora ‘Burn down your school and don’t build a new one’*. Het is een verslag van een gesprek met Sjef Drummen. Vanaf het begin word je als lezer meegenomen in een nieuwe wereld, eentje die recht doet aan onderwijsvernieuwing Agora. Niks vanuit een referentiekader ‘regulier’, maar puur de beschrijving van wat Agora is! Als je als lezer onbekend bent met Agora wordt je aandacht getrokken door de titel, je start met lezen, je fronst je wenkbrauwen, ervaart een kriebelend onwennig gevoel in je onderbuik als je leest en je bent verbaasd. Langzaam zak je onderuit op de bank totdat je bijna ondersteboven ligt, helemaal gefocust op de tekst en je leest nieuwsgierig door... Kortom: het wordt tijd voor meer van dit soort artikelen die verbazen, nieuwsgierig maken en je meenemen in de wondere wereld van Agora.
De wondere wereld van Agora
Die wondere wereld van Agora trouwens... Als ik een van de belangrijkste tastbare kenmerken van Agora mag opnoemen, dan is het de inrichting van de fysieke ruimte! Al bij mijn eerste binnenkomst in het gebouw van Agora Roermond een paar jaren geleden was er de drang om verder de school in te lopen en te ontdekken. Het soutterrain waar Agora toen zat vond ik geweldig. Zo’n ruimte waar je om je heen blijft kijken en waar voor verschillende doelen een ‘hoekje’ te vinden is! Je leeromgeving moet verwonderen, je inspireren, ruimte geven om met elkaar samen te werken en elkaar te helpen, je moet er rust kunnen vinden en actief kunnen zijn door iets te maken, iets te doen en met vallen en opstaan te leren. Je moet je er thuis voelen! Het is zoals Sjef Drummen beschrijft 'build a paradise'....
Niet alleen de reguliere scholen, ook veel werkplekken zijn doorsnee grijs, zwart, houtkleur met ergonomisch verantwoorde afgestelde bureaus en stoelen, kortom, fantasieloos. Daar heb ik ook aan gezeten, met als resultaat RSI-klachten door het ‘vastzitten’ in die 'verantwoorde houding'. Ook flexibele werkplekken waren niet zo mijn ding; je had een locker, een altijd-veel-te-zware tas en de keuze uit diverse plaatsen met glazen wanden om te gaan zitten aan verantwoord kantoormeubilair. Mijn thuiswerkplek aan tafel op een gewone stoel, de radio aan en de koffie binnen handbereik leverde me veel minder klachten op. Te lang zitten op een te harde stoel liet je vanzelf natuurlijke pauzes nemen en het was een fijne omgeving waar ik me letterlijk thuisvoelde!
Ik hou wel van iets 'anders'. Mijn eerste werkplek was een enorme ruimte met een grote maquette waar voor mij alleen een tafel en bureaustoel in geplaatst waren. Vaak zette ik op mijn werkplekken een vaas met bloemen neer en hing er iets persoonlijks kunstzinnigs aan de muur voor wat meer kleur. Ook tijdens de invoering van flexibele werkplekken en kantoortuinen vond je mij toch nog op plekken die eigenlijk niet bedoeld waren om te werken; de vergaderkamer met een hele grote houten tafel, de keukencorner in een hele grote ruimte. Alles waar het maar niet standaard was, waar ik het gevoel van ruimte kon ervaren en er een aangename beweging en rumoerigheid om mij heen was. Voor mij was dat de prettigste en beste manier om geconcentreerd te werken of geïnspireerd te raken.
Het souterrain van het gebouw in Roermond was de eerste jaren het marktplein van Agora dat kon groeien tot 60 leerlingen. Overzichtelijk en prikkelend tegelijkertijd. Vorig jaar zaten de coachgroepen in een grote L bij elkaar op de tweede verdieping, aaneengesloten. En dit jaar met de groei naar 160 leerlingen is de helft van de tweede verdieping voor Agora, onderbroken door een aantal lokalen. Ik ben wel nieuwsgierig hoe dit gaat lopen in het nieuwe jaar met meer dan 250 leerlingen. Die combi van Harvard University, een boeddhistisch klooster, een atelier, een marktplein en de Efteling vind ik een absolute must! Ik hoop dat het met de groei van het aantal leerlingen absoluut behouden kan worden. Anders dan toch maar: ‘burn down your school and don’t build a new one!’ Een oude loods kan toch net zo goed? Of in een fabriek waarin vroeger gresbuizen gemaakt werden? Zolang we maar WIFI hebben en ons kunnen verbinden met de buitenwereld.
Examentrots
Wat al een tijd alle aandacht krijgt zijn de examens van Agora met nog niet zo lang geleden landelijke aandacht bij Nieuwsuur** met de mooie eindresultaten! Trots daarop, fier! Super dat die aandacht er is! Ik krijg alleen kromme tenen bij oneliners die op de voorgrond komen te staan als: ‘Ik wist eigenlijk niet hoe ik examens moest maken!’ Ook hier geldt weer: vergelijking met regulier onderwijs staat altijd zo op de voorgrond! Het zou zo mooi zijn als er een uitspraak uitgezonden zou worden als "Zonder vijf jaar zwoegen en blokken mijn Havodiploma gehaald!" Of dat we antwoord geven op de vraag of kinderen examens kunnen maken: "Nee, natuurlijk niet! Agoriaans leren werkt vanuit intrinsieke motivatie, dat is veel sterker dan externe beloning! Dus kunnen voldoen aan de externe eindtermen met als beloning het halen van een diploma doen we zo laat mogelijk in de ontwikkeling van onze leerlingen. En... zoveel mogelijk zonder dat ze het in de gaten te hebben." ***
En jij... wat ga jij doen komend schooljaar?
Mijn laatste topic: De voorbereiding voor het nieuwe jaar. Hoe deel je meer dan 250 kinderen in in coachgroepen, hoe behoud je de community-sense en blijft het wel bestuurbaar? Wat doe je met alle ervaringen van afgelopen jaar met de eerste examenkandidaten? Er is hard gewerkt door de coaches om een antwoord te geven op al die vragen en te organiseren dat we 20 augustus weer van start kunnen gaan met een nieuw schooljaar! Ik ben benieuwd!
Hoe zit het eigenlijk met jou als Agora-ouder? Bent je tevreden over de wijze waarop je participeert? Of wil je misschien meer? Op de community-avond van 25 mei was er een ingelaste ‘praatgroepsessie’ met en door een aantal ouders over een aantal onderwerpen waaronder de ouderbijdrage, of beter gezegd, de ouderparticipatie. En dat was erg prettig! We constateerden dat we eigenlijk allemaal heel graag willen participeren maar er nog wat haken en ogen zijn in de praktijk. Zo willen we graag weten van elkaar wie wat doet om geïnspireerd te raken en voorbeelden van elkaar te zien en misschien wel samen een sessie doen. Ook hebben we het erover gehad dat er te veel werk bij de coaches ligt en we dat uit handen zouden kunnen nemen, zoals het organiseren en handjes uit de mouwen steken bij community-avonden! We vonden het erg betekenisvol (om maar een Agoriaans woord te gebruiken) om dit met elkaar te delen, maar de tijd ervoor was veel te kort. Met een klein groepje enthousiastelingen hebben we de ideeën op papier gezet om als ouders actiever betrokken te worden in het komende schooljaar.
Dus... als je ergens enthousiast over bent, gepassioneerd, of dat nou je beroep is of je hobby of iets heel anders... Als je hand en spandiensten kunt verlenen op een community-avond of bij het begeleiden van leerlingen buiten de deur… Als je structureel tijd beschikbaar hebt om mee te helpen in de informatieverzameling en vastlegging van wat ouders allemaal kunnen. Gewoon een dagdeel beschikbaar zou zijn per week of maand… Bent je trainer of coach? Heb je een eigen bedrijf? Bent je een BBQ-chef? … Wat dan ook… Doe mee volgend jaar! We gaan er alles aan doen vanuit een klein team aan ouders om actief de participatie (opnieuw) in gang te zetten. Persoonlijk wil ik geen coaches meer met tafels zien slepen op een community-avond, maar vooral leerlingen en ouders. En dat kan heel goed met zo’n grote groep ouders!
Dus... als je hart sneller gaat kloppen en de ideeën zomaar overal rondslingeren... pak een vel papier en schrijf op wat je zou willen doen na de zomervakantie! Ervaar de flow en creativiteit van een Agoriaanse ouder die vrijheid krijgt om actief mee te doen op de school van zijn kinderen! De mogelijkheden zijn in principe … eindeloos! En je bent gewaarschuwd! Het kan leiden tot keuzestress….
*How a school should look like – an interview with Sjef Drummen by Lucie Renard, June 15, 2018 – bookwidgets.com
*** Nieuwsgierig hoe alumni van Agora het doen in het vervolgonderwijs? Lees de blogs:
Reactie plaatsen
Reacties