Op LinkedIn gaan vele gesprekken over Hoogbegaafdheid; Vaak gaat het om te weinig aandacht voor maatwerk en de gevoelde noodzaak om speciaal onderwijs voor hoogbegaafde kinderen te organiseren, zodat zij zich niet meer 'uitgezonderd' voelen. Bovendien ontmoeten ze daar dan meer gelijkgestemden is de veronderstelling.
Maar is dat wel de oplossing of zorg je zo voor nog veel meer het gevoel van 'uitzondering'? De wereld bestaat immers niet alleen uit hoogbegaafden.
Geprikkeld door berichten over hoogbegaafdheid en de schreeuw om aandacht voor maatwerk voor hoogbegaafde kinderen heb ik in ieder geval de behoefte om op deze plek iets anders ervoor in de plaats te zetten.
Ook in het Agora onderwijs hoor ik geluiden in de praktijk dat een hoogbegaafd kind een speciale aanpak nodig zou kunnen hebben. Van coaches, van ouders, maar eigenlijk niet van kinderen.
Nonsens! Iedereen is uniek en vraagt maatwerk! Te lang zijn we uitgegaan van gemiddelden en is welvaart en vooruitgang op gelijke voet gesteld met welzijn en ontwikkeling. Iets wat al lang niet meer klopt.
Dat geldt voor ons allemaal, leerlingen, coaches en ouders. Om onze kinderen toekomstbestendig zich te laten ontwikkelen ligt de kracht van Agora onderwijs, maar eigenlijk van elk onderwijs, in de gouden driehoek van ouder - leerling - coach en de mate van veiligheid waarbinnen je met elkaar kunt verbinden.
Die veiligheid wordt gevormd door authenticiteit; De basis om te kunnen verbinden ligt in essentie in het kunnen leggen van de verbinding met jezelf. Dat begint bij bewustwording en kunnen reflecteren. Zonder verbinding met jezelf kun je je niet met een ander verbinden.
Daarom is het zo belangrijk dat zowel coaches/leerkrachten als ook ouders zich bewust zijn van hun eigenheid. En is het dat niet wat er nog teveel ontbreekt? Onzekerheden, onbewuste overtuigingen en het onvermogen tot kunnen verbinden zijn onbedoeld hindernissen die aan de oppervlakte leiden tot allerlei vragen en problemen en gericht zijn op 'niet kunnen' of 'niet durven'.
Dat leidt tot een behoefte aan labellen en de verkrijging van weer meer 'kennis'. Kennis is geen wijsheid; wijsheid is toepassen en ervaren en je eigen maken wat wel en niet bij jou past. Vallen en opstaan, fouten mogen maken, reflecteren en weer doorgaan.... in alle openheid... coach.... leerling.... en ouder!
Schreeuwen om meer aandacht voor hoogbegaafden leidt slechts tot meer segregatie, meer uitsluiting, meer 'bijzonderheid' die blijvend vastgehouden moet worden, gehechtheid aan het label en eenzaamheid. Jezelf leren kennen, weten wie je bent en jezelf kunnen waarderen met al je imperfecties.... dat leidt tot authenticiteit die je 'wapent' voor de toekomst. Vooral in die onzekere chaos die we momenteel kennen in een omwenteling naar een nieuw evenwicht. Daar hebben we onze kinderen straks hard voor nodig en het zijn niet alleen zij die daarvoor moeten werken, ook wij als ouders en zij als coaches en leerkrachten. Laten we als groep daarbinnen onze 'hoogbegaafden' koesteren en alle ruimte geven voor ontwikkeling door ze te laten zijn wie ze zijn en de uitzonderingspositie te verminderen in plaats van te vergroten.
Nonsens! Iedereen is uniek en vraagt maatwerk! Te lang zijn we uitgegaan van gemiddelden en is welvaart en vooruitgang op gelijke voet gesteld met welzijn en ontwikkeling. Iets wat al lang niet meer klopt.
Dat geldt voor ons allemaal, leerlingen, coaches en ouders. Om onze kinderen toekomstbestendig zich te laten ontwikkelen ligt de kracht van Agora onderwijs, maar eigenlijk van elk onderwijs, in de gouden driehoek van ouder - leerling - coach en de mate van veiligheid waarbinnen je met elkaar kunt verbinden.
Die veiligheid wordt gevormd door authenticiteit; De basis om te kunnen verbinden ligt in essentie in het kunnen leggen van de verbinding met jezelf. Dat begint bij bewustwording en kunnen reflecteren. Zonder verbinding met jezelf kun je je niet met een ander verbinden.
Daarom is het zo belangrijk dat zowel coaches/leerkrachten als ook ouders zich bewust zijn van hun eigenheid. En is het dat niet wat er nog teveel ontbreekt? Onzekerheden, onbewuste overtuigingen en het onvermogen tot kunnen verbinden zijn onbedoeld hindernissen die aan de oppervlakte leiden tot allerlei vragen en problemen en gericht zijn op 'niet kunnen' of 'niet durven'.
Dat leidt tot een behoefte aan labellen en de verkrijging van weer meer 'kennis'. Kennis is geen wijsheid; wijsheid is toepassen en ervaren en je eigen maken wat wel en niet bij jou past. Vallen en opstaan, fouten mogen maken, reflecteren en weer doorgaan.... in alle openheid... coach.... leerling.... en ouder!
Schreeuwen om meer aandacht voor hoogbegaafden leidt slechts tot meer segregatie, meer uitsluiting, meer 'bijzonderheid' die blijvend vastgehouden moet worden, gehechtheid aan het label en eenzaamheid. Jezelf leren kennen, weten wie je bent en jezelf kunnen waarderen met al je imperfecties.... dat leidt tot authenticiteit die je 'wapent' voor de toekomst. Vooral in die onzekere chaos die we momenteel kennen in een omwenteling naar een nieuw evenwicht. Daar hebben we onze kinderen straks hard voor nodig en het zijn niet alleen zij die daarvoor moeten werken, ook wij als ouders en zij als coaches en leerkrachten. Laten we als groep daarbinnen onze 'hoogbegaafden' koesteren en alle ruimte geven voor ontwikkeling door ze te laten zijn wie ze zijn en de uitzonderingspositie te verminderen in plaats van te vergroten.
Reactie plaatsen
Reacties