Het (h)erkennen van de ouderrol

Onze kinderen willen ZELLUF ervaren in de wetenschap dat er altijd veiligheid aanwezig is om op terug te vallen. Die veiligheid is DE basis voor bestaan. Vertrouwen schept de ruimte om ZELLUF aan de slag te gaan en met beiden kunnen kinderen Vrijheid gaan ervaren om zich te Verbinden met anderen. Die vierde V van Verbinden mogen we er dan gerust aan toevoegen: autonomie en symbiose moeten in een gezonde balans zijn met elkaar.

De aantrekkingskracht van Agora voor hoogbegaafde kinderen maakt het extra belangrijk te beseffen dat ook voor hen de vier V's belangrijk zijn en niet meer of minder belangrijk dan elk ander uniek kind bij Agora! Gezien hun 'uitzonderingsstatus'  zullen die vier V's er flink bij ingeschoten zijn en ook bij hun ouders. Het is belangrijk om als ouder en coach vanaf het begin gezamenlijk te constateren dat het label nodig was in het reguliere onderwijs, maar niet meer bij Agora! Het is werken aan het durven vertrouwen bij ouders dat Agora onderwijs hen helpt ontscholen, het is het 'durven' coachen door de coach ondanks het label en het gezamenlijk creëren van de vier V's voor het kind. Dan pas kun je iets zeggen of Agora onderwijs werkt.

Als ouders afhaken met het argument dat Agora niet de oplossing is voor hun kind, dat Agora te kort schiet, dan vraag ik me af wat er gebeurd is? Hebben ze het Agora onderwijs genoeg kans gegeven en het echt omarmd? Waar heeft de coach het niet kunnen 'waarmaken'? Met de oudercontacten hoor ik genoeg verhalen dat eigen verwachtingspatronen en overtuigingen in de weg zitten. Ook als ouders hebben we in onze ontwikkeling te maken gehad met de vier V's die wel of niet zijn ingevuld. Dat nemen we automatisch mee in onze ouderrol naar ons kind toe, dus ook in de gouden driehoek. Veiligheid en vertrouwen niet ervaren hebben in onze eigen jeugd heeft impact op onze rol nu. Dat wat je niet ervaren hebt in je eigen jeugd, dat speelt door in het nu en in de opvoeding van je kinderen. 

Wat was als ouder jouw verwachting toen je je kind bij Agora liet starten en waar komt die verwachting vandaan? Misschien hoop je dat je hoogbegaafde kind nu eindelijk uitgedaagd wordt en blijft en verwacht je dat de coach dat doet? Of wil je heel graag nu zien wat je kind kan omdat dat zo onzichtbaar was in het reguliere onderwijs? Misschien loopt je wel tegen je eigen ervaren onbegrip en niet gezien worden aan vanuit je eigen verleden? Zonder je daar bewust van te zijn kun je dit meenemen in de opvoeding van je kind. Durf je dat te constateren? Geef je agora onderwijs de ruimte te laten zien dat het anders kan? Als je als ouder die ruimte niet geeft, dan beleef je namelijk geen Agora onderwijs en kan het ook bijna niet lukken dat jouw kind dat wel ervaart. Ontscholen kost nu eenmaal tijd, bij je kind en bij jou als ouder.

Naast het vertrouwen geven in de Agoriaanse coach en het agora-onderwijs door de ouder heeft ook de coach een rol. De coach heeft allereerst tijd nodig om het kind te leren kennen en er een relatie mee op te bouwen. Daarnaast heeft de coach ook tijd nodig om jou als ouder te leren kennen. In mijn vorige blog over de Gouden Driehoek heb ik aangegeven, dat de coach ook een rol speelt naar de ouder toe om te kunnen ontscholen. Daar is een neutrale basishouding voor nodig naar zowel kind als ouder om te kunnen (h)erkennen dat de ouder zijn eigen conditioneringen meeneemt in de gouden driehoek en daarmee het kind en de relatie met de coach beïnvloedt. Zonder de herkenning bij de coach en daarop inspelen enerzijds en bereidheid van een open houding vanuit vertrouwen van de ouder anderzijds om mee te transformeren ontstaat er geen effectieve gouden driehoek en geen optimaal Agora onderwijs. 

Als eens nagedacht wat het ergste is dat je kan overkomen als je kind op Agora zit? Na al die zorgen en stress die je hebt beleefd in het reguliere onderwijs? Het examen is in de eerste jaren sowieso niks om je zorgen over te maken. Misschien zit voor je gevoel je kind wel twee jaar op de bank met zijn telefoon. Doet het allerlei challenges die in jouw ogen weinig voorstellen. Vind je dat er al eerder diepgang moet zijn in vakken. Maar... wellicht ervaart jouw kind ondertussen echt de vrijheid zichzelf te zijn en vinden er onder jouw ogen fantastische ontwikkelingen plaats in persoonlijke groei! Dat wat je kind verloren was in het reguliere onderwijs was zichzelf, dat zie je toch heel graag terug? Ik heb het de eerste jaren heel vaak geroepen: Ik heb mijn kind terug! Geef je jezelf de tijd en ruimte om met de coach samen te werken om de gouden driehoek met de vier V's te laten werken voor je kind?

Sta open, ben verwonderd en nieuwsgierig! Durf onzeker te zijn over het onbekende. Reflecteer bij jezelf wat er in je leeft en bespreek dat in de Gouden Driehoek als het je belemmert. Durf het agora onderwijs - de coach - vertrouwen te geven en vraag je af wat je nodig hebt om dat te kunnen. Spreek dat uit en vraag vertrouwen terug en ben niet bang om jouw beeld van jouw kind telkenmale te bespreken met de coach. Ik heb afgelopen jaren niet anders gedaan en trouwens altijd MET mijn kind! Mijn ervaring is dat het helpt om tot een gezamenlijk beeld te komen waarin we ons alledrie herkennen en dat geeft aan iedereen in de gouden driehoek erkenning! "Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan!" geldt voor ons allemaal. Met die houding maken we een 'open space' - ook een vorm van een Agora - waardoor de vier V's veel beter ingevuld kunnen worden, voor de hele driehoek. En daarmee is de kans dat Agora onderwijs voor jouw kind slaagt een stuk groter!