- gastblog van Marieke, leerlinge van Agora, gepubliceerd 28 februari 2019 op de website van Wings Agora -
Deze blog is een samenwerking tussen "ouders bloggen" en "Marieke blogt". De cursief gedrukte woorden nemen je mee in de wondere wereld van Agora, want... Agora is geen Wonderland zoals in het sprookje, maar een echte wereld waar je je eigen ontwikkeling mee vormgeeft gedurende ‘schooltijd’.
Wil je weten hoe enthousiast Alice is als ze op Agoraland zit en hoe volwassenen dat ervaren? Lees de blog de-tante-van-alice-in-agoraland
bronvermelding afbeelding: https://www.awn.com/news/new-alice-through-looking-glass-teaser-returns-wonderland
Wat is dit een verschrikkelijke dag. Echt, als je les hebt van mevrouw Harts, is je hele dag verpest. Haar zwarte haar zit altijd in een soort van torentje op haar hoofd. Haar gezicht is groot, rond en haar neus is te klein. Ze is wat ronder. En zo opvliegend als maar zijn kan, één verkeerd antwoord en ze schreeuwt nog net niet "Je hoofd eraf!" Stiekem noemt iedereen haar De Hartenkoningin, uit Alice in Wonderland. Dat is best een goede vergelijking.
"Alice!"
Ik schrik op als De Hartenkoningin mijn naam noemt. "Ja, mevrouw?"
"Nou, wie was er in 1940 Koningin Der Nederlanden?"
"Ik heb geen idee, mevrouw. Waarom zou ik zoiets moeten weten?" Ik hoor hoe de hele klas naar adem hapt. Niemand durft tegen De Hartenkoningin in te gaan. Maar het kan toch ook anders? Ik moet toch kunnen zeggen wat ik vind.
Het is duidelijk te merken dat deze vraag niet in het boekje staat, want het antwoord dat ik krijg is: "Omdat het belangrijk is."
"O ja, vertel me eens wat er zo belangrijk is aan iets dat al gewéést is?" Iedereen wacht af wat er nu gaat komen.
"Nou…" De Hartenkoningin staat voor het eerst van haar leven met een mond vol tanden.
Ik besluit het nog wat verder te pushen. "Als ik het onderwijs zou mogen vormgeven, zou ik me voorbereiden op de toekomst."
"Wat is dit voor nonsens?"
Nonsens? Ja, dat is het! "Nonsens! Ha! In mijn onderwijswereld zou alles nonsens zijn. Niets zou zijn wat het is, dus alles is wat het niet is."
"Dat meen je niet. Hoe wil je dat dan doen?" Iets wat nog nooit gebeurd is: de Hartenkoningin toont interesse.
Triomfantelijk kijk ik haar aan. Zo, nu zal ik eens even vertellen wat er tegenwoordig allemaal kan. "Het bestaat echt. De school waar ik naartoe zal gaan heet Agora." En dan begin ik te vertellen.
"Agora is net Wonderland. Oké, kennen jullie de Gekke Hoedenmaker? Dat is je coach. Deze coach helpt je en begeleidt je bij alles wat je doet. Hij geeft je zo nu en dan eens een duwtje in de juiste richting. Of houdt een keer zijn mond als je je neus dreigt te stoten. Hiermee leert hij je dat fouten maken mag. De Gekke Hoedenmaker viert iedere dag zijn “onjaardag” met een heleboel kopjes thee. Dit doet de coach ook. Iedere dag als het nodig is zit jij als Agoriaan even met je coach samen. Dan bespreken jullie wat voor geweldige nieuwe dingen je vandaag weer gaat doen. Wat je wilt gaan leren en hoe je dit wilt bereiken. Gewoon, je viert dat je een ‘ontschooldag’ hebt dus.
En wat je dan doet op zo’n ‘ontschooldag’ is helemaal aan jou. Natuurlijk heb je eerst iedere ochtend dagstart. Tijdens de dagstart zit je met je hele coachgroep bij elkaar. Je bespreekt dan het nieuws, vertelt hoe je weekend is geweest, of een van de andere Agorianen heeft iets voorbereid. Dit kan van alles zijn: appeltaarten bakken, Jachtseizoen spelen in de stad, klimmen op de klimmuur. Als het maar leerzaam is, er iets van samenwerking in zit of in bijvoorbeeld een andere taal is.
In je coachgroep zitten je coachgroepgenoten. Dit zijn allemaal Agorianen, variërend in leeftijd en kennis. Deze groepsgenoten helpen elkaar, brengen kennis over en leren van elkaar. Iedereen is daar anders en je mag gewoon jezelf zijn. Iedereen is eigenlijk het tegenovergestelde van het Witte Konijn. Het roept altijd “O jee, ik ben laat, ik ben laat, ik ben laat!” Het Witte Konijn is altijd aan het rennen voor andere mensen en heeft nooit tijd voor zichzelf. Op Agora heb je dat juist wél, tijd voor je eigen ontwikkeling. Ook als het eens een dagje wat minder gaat.
Want iedere Agoriaan is natuurlijk iemand in ontwikkeling. Door dingen te doen ontwikkel je allemaal skills die je in de toekomst nodig gaat hebben. Deze skills leer je door Challenges. Een Challenge is een heel leuk iets! Je bepaalt namelijk zelf waar het over gaat. Je legt dan vast wat je wilt leren, hoe je dat gaat aanpakken en wat je footprint zal zijn. Een footprint kan alles zijn: een document met informatie, een presentatie, een vlog en ga zo maar door. De bedoeling van een footprint is dat anderen kunnen zien wat je geleerd hebt. En jij ook!
De Cheshire Kat, de inspiratie, is er eigenlijk altijd. Niet alleen bij een dagstart, maar ook bij inspiratiesessies of workshops. Deze worden gegeven door ouders van Agorianen. In een inspiratiesessie leer je iets over een onderwerp dat jou interesseert. Of wat je juist niet kent, maar wel wilt leren kennen. De ouders die zo’n sessie voorbereiden leren natuurlijk ook vanalles. En op die manier zijn ze actief betrokken bij de ontwikkeling van hun eigen kind. Een inspiratiesessie kan van alles zijn, en vaak mag je zelf actief meedoen! Dit is het allerleukste: lekker actief bezig zijn. Doen!
En De Hartenkoningin kennen jullie allemaal: als haar iets niet bevalt schreeuwt ze heel hard “Je hoofd eraf!” De speelkaarten zijn allemaal hartstikke bang voor de koningin en doen dan ook alles wat ze zegt. Als ze een fout maken, herstellen ze die voordat de koningin het doorheeft. Zo hebben ze bijvoorbeeld een witte rozenboom geplant, maar de koningin heeft liever een rode. En wat doen de kaarten? Ze verven alle rozen rood. De Hartenkoningin is een reguliere docent, zij let alleen maar op de fouten en niet op wat je wél goed doet. De speelkaarten zijn reguliere leerlingen: altijd maar doen wat de rest doet, doen wat de koningin wil dat je doet. Dat is bij Agora wel even anders!"
Na mijn verhaal is het muisstil in de klas.
En dan gebeurt wat niemand verwacht. Mevrouw Harts roept heel hard: "Je hoofd eraf!" en de hele klas begint te lachen. Ik begin ook te lachen, het lijkt wel een beetje op Agora, dat we onszelf mogen zijn en vrolijk doen. Ik kijk er erg naar uit om naar Agoraland te gaan!
Reactie plaatsen
Reacties