Bij ouderparticipatie denken we vaak aan inspiratiesessies, maar het is vele malen belangrijker dat participatie begint met het je realiseren dat je ook Agora-ouder moet worden om succesvol Agora-onderwijs voor je kind mogelijk te maken.
Sinds de start van het nieuwe schooljaar heb ik digitaal nieuwe ouders van andere Agora-scholen ontmoet. Ze stellen vragen die uitdrukking geven aan hun bezorgdheid voor hun kinderen of het wel goed gaat en het zoeken naar zekerheid dat de keuze voor Agora-onderwijs de juiste is. Vragen hoe je weet dat het goed gaat, vragen over hoe je kind zijn diploma gaat halen en vragen hoe je je kind gemotiveerd houdt.
Allemaal herkenbare en logische vragen! Ik heb ze ook gehad en allemaal gesteld; Vanaf 2017 ben ik ‘dubbel’ Agora-ouder en eerlijk gezegd ook absoluut niet meer geschikt als ouder voor een reguliere school. Die ongeschiktheid ligt aan de vergaande mate van ontscholing en mijn gehechtheid aan mijn autonomie.
Ik zie met al die jaren ervaringen hoe belangrijk het is dat ook Agora-ouders ontscholen. Dat ouders zich bewust worden dat ze vele vragen stellen vanuit hun eigen conditioneringen en het onderwijssysteem dat ze zelf doorlopen hebben: waaraan is het 'goed gaan' gerelateerd? Waarom moet iets snel? Waarom wil je nu al weten of je kind straks zijn diploma haalt? Wat zegt het over jezelf?
Bij Agora mogen kinderen eerst ontscholen; ze mogen zich ontdoen van de conditioneringen die er zijn ingegoten in het reguliere systeem. Dat doen ze vooral het eerste jaar maar misschien ook wel iets korter of langer! Het is een grote overgang om van 'doen wat je gezegd wordt’ naar ‘je realiseren wat je leuk vindt en zelf mogen kiezen'. Het is van groot belang dat je kind deze fase doorloopt en zo weinig mogelijk muurtjes en voorbestemde paden tegenkomt! Dat is even wennen. De muren en paadjes waren niet als belemmering bedoeld, maar vooral als zekerheid en veiligheid dat ze je naar het halen van een diploma zouden leiden en daarmee een vorm van (schijn)veiligheid. De veiligheid en het ontdekken van eigen grenzen én mogelijkheden, dat doen kinderen bij Agora samen met andere kinderen en de coaches; Daarbij is het belangrijk de zekerheid die ogenschijnlijk van buitenaf wordt opgelegd te gaan vervangen door je eigen veiligheid!
Agora-kinderen onderscheiden zich ten opzichte van kinderen in het traditionele onderwijs door het durven tonen van hun authenticiteit. Wat vooral de buitenstaander opvalt als hij een Agora-school bezoekt is dat de kinderen onbevangen zijn; Dat ze zich vrij voelen hun mening te laten horen, dat ze niet bang zijn om vragen te stellen, maar ook dat ze net zo goed hun desinteresse tonen of het met je oneens zijn. Ze zijn zich steeds meer bewust van wie ze zijn en wat ze willen, waar hun successen zitten en waar hun valkuilen. Het toont aan dat het gelukt is te deconditioneren in die zin dat de kinderen niet bezig zijn met willen voldoen met wat er van buitenaf aan ze wordt opgelegd. Dat is de basis om te kunnen gaan focussen op wat ze willen en gemotiveerd kunnen zijn dat te doen wat nodig is om daar te komen.
Het is van belang dat je kind niet naar de conditioneringen van zijn ouders gaat leven; dan kan het Agora-onderwijs niet werken. Conditioneringen hebben we allemaal als ouders; De meesten van ons zijn opgevoed met het traditionele onderwijssysteem. Het is van enorm groot belang dat je je onbewuste conditioneringen bewust maakt, anders ben je direct of indirect nog je kind aan het opzadelen met al die verwachtingen die niet van hemzelf zijn. Ontscholen is daarmee de allerbelangrijkste en allereerste uitdaging die een Agora-ouder tegenkomst.
Wat ik heb geleerd in de loop der jaren is om veel minder uit te gaan van ‘moeten’, resultaten en prestaties. Ik kwam erachter dat als daar de schoen ging wringen bij mijzelf en ik zo'n gevoel van onmacht kon ervaren, dat het mij dan vertelde dat ik zelf in control wilde zijn en ik een eigen verwachtingspatroon had wat het beste zou zijn voor mijn kind. Of je het dan bewust of onbewust doet; je zadelt je kind daarmee op met het 'goed kunnen doen' of 'niet goed kunnen doen'. Het zijn jouw verwachtingen die hij gaat naleven en dat heeft weinig te maken met zijn autonomie. Overheerst de zorg en de wens van jou als ouder, dan ben je eerder een blok aan het been van je kind in zijn ontwikkeling.
De manier waarop je met je kind gaat communiceren over wat het doet verandert. Het overleg op school is anders. Thuis merk je dat je een eigen-wijs kind hebt dat zich anders gaat gedragen. Je bent de enige ouder in je eigen sociale omgeving wiens kind naar een Agora-school gaat. Er verandert veel meer dan je denkt als je enthousiast bent geworden en je kind hebt aangemeld op een Agora-school. Dat merk je pas als de school begint en vooral in dat allereerste schooljaar op Agora. Ook jij als ouder moet eraan wennen, dat Agora-onderwijs anders werkt en daar de tijd voor nemen eraan te wennen en je plek te vinden. Net als je kind.
Ik bereik dan ook heel graag potentiële, nieuwe en nog 'piepjonge' Agoraouders met deze boodschap: Ontspan! Adem in en adem uit! Realiseer je dat je veel vragen stelt vanuit je eigen conditionering. Neem de tijd om zelf te reflecteren hoe jij meegaat met je kind. Want dat het je beïnvloedt, dat is zeker! Als je kind verandert, dan zul je mee moeten. Observeer je kind in plaats van het te bevragen, luister met aandacht naar de coach van je kind en wissel eens van gedachten met andere ouders. Kortom, neem zelf je tijd om te ontscholen!
Dat wat je in deze blog aantreft over het Agora-ouderschap vind je nog veel meer terug in mijn boek voor Agora-ouders, dat aan het begin van het schooljaar 2024-2025 gaat verschijnen. Lees er meer over in de blog:
Reactie plaatsen
Reacties